Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirella Ławniczak po rozpoznaniu w dniu 28 października 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. J., M. T., J. P. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uznania skargi dotyczącej kanalizacji deszczowej za nieuzasadnioną; postanawia odrzucić skargę. /-/ M. Ławniczak
Uchwałą nr [...] z dnia [...] roku Rada Miejska, działając na podstawie art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r. nr 98, poz. 1070 ze zm.) oraz art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 08 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) uznała, że zarzuty zawarte w punkcie 14 i 16 skargi w sprawie wybudowania na koszt Gminy R. przewodów kanalizacji deszczowej umożliwiających połączenie prywatnych nieruchomości z kolektorem kanalizacji deszczowej realizowanym w pasie ul. [...], nie mają usprawiedliwionych podstaw.
W uzasadnieniu uchwały wyjaśniono, że zarzut obejmujący nieprawidłową treści umów o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków jest nieuzasadniony z tego względu, że sporne zapisy zostały skorygowane zgodnie z żądaniami mieszkańców. Natomiast powodem odmowy wydania warunków technicznych dla przyłączy kanalizacji deszczowej był fakt braku kanalizacji deszczowej w odcinku ulicy [...] pomiędzy ulicą [...] a ulicą [...]. Dyrektor Zakładu Wodociągów i Kanalizacji przedstawił alternatywny sposób podłączenia do kanalizacji deszczowej zlokalizowanej w ulicy [...].
Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wnieśli: Z. J., M. T. oraz J. P.
Skarżący żądają, aby Sąd uznał, że odmowa wydania warunków technicznych w sposób rażący naruszała prawo i nakazał organowi nadzoru wykonanie niezbędnych czynności na rzecz Skarżących, w szczególności wybudowanie na koszt Gminy R. odcinków kanalizacji od granicy nieruchomości Skarżących do kolektora kanalizacji deszczowej zlokalizowanego w pasie ulicy [...].
W odpowiedzi na skargę Burmistrz wniósł o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie.
W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, co następuje. Podstawę prawną podjętej uchwały stanowił art. 229 Kodeksu postępowania administracyjnego. Natomiast Skarżący pismem z dnia [...] roku wezwali Radę Miejską do usunięcia naruszenia prawa, a następnie, po otrzymaniu informacji, że komisje zarekomendowały Radzie nie podejmowanie uchwał w tej sprawie, wnieśli oni, między innymi na podstawie art. 101 i art. 101a ustawy z dnia 08 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 ze zm.), skargę do sądu administracyjnego. Organ podniósł, że do skarg i wniosków uregulowanych w dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego nie ma zastosowania sądowa kontrola administracji publicznej. Tym samym skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 §1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Przedstawiając merytoryczne przesłanki związane z podjęciem uchwały w przedmiocie skargi na działalność Dyrektora Zakładu Wodociągów i Kanalizacji, skarżona Gmina wyjaśniła, że brak jest przepisów nakazujących gminie wybudowanie kanalizacji deszczowej dla całego obszaru gminy i podłączenie do sieci wszystkich nieruchomości. Realizacja tego typu zadań następuje zgodnie z sytuacją ekonomiczną gminy. Obecnie dla nieruchomości Skarżących, w kwestii odprowadzania wód opadowych, przyjęte jest rozwiązanie dotyczące powierzchniowego odprowadzania tych wód. Projekt techniczny budowy drogi uwzględnił takie rozwiązanie. Natomiast zgodnie z art. 101a ustawy z dnia 08 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) przepis art. 101 stosuje się odpowiednio, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich. Skarżący nie wykazali, aby budowa kanalizacji deszczowej i podłączenie ich nieruchomości przez gminę była czynnością nakazaną oraz nie wykazali naruszenia ich praw.