Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marzenna Kosewska po rozpoznaniu w dniu 23 października 2007r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. J. na decyzję Wojewody z dnia [...], Nr [...] przedmiocie wymeldowania postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji /-/M. Kosewska
W. J. w dniu 12 marca 2007r. wniósł do Sądu skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania W. J. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w P.
W skardze odwołujący wniósł o wstrzymanie wykonania w całości decyzji organu I i II instancji.
Zarządzeniem z dnia 3 października 2007r. wezwano ustanowionego z urzędu pełnomocnika skarżącego adwokat E. S. do uzupełnienia braków formalnych wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji pod rygorem odmowy wstrzymania poprzez przedstawienie uzasadnienia wniosku i uprawdopodobnienia okoliczności, iż w przypadku wykonania decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W piśmie z dnia [...] pełnomocnik skarżącego sprecyzował jego wniosek wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i uzasadnił go. Wskazała, iż skarżący został uznany za osobę o umiarkowanej niepełnosprawności. Cierpi na schorzenia wymagające częstego leczenia szpitalnego i stałej rehabilitacji. W konsekwencji w związku z potrzebą hospitalizacji i kierowania przez lekarzy specjalistów na badania specjalistyczne i korzystania z zabiegów fizykoterapeutycznych zachodzi potrzeba posiadania przez skarżącego zameldowania na pobyt stały. Ponadto wskazano, iż brak stałego zameldowania stanowi poważne utrudnienie przy poszukiwaniu pracy, a w przypadku skarżącego pracy w zakładach pracy chronionej. Zaznaczono również, że stałe zameldowanie ma znaczenie także przy przyznawaniu zasiłków celowych z MOPR-u na pokrycie kosztów zakupu leków i leczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § § 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r., Nr 153, poz. 1270 z póż. zm.) - zwana dalej p.p.s.a. - po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynność, o którym mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W ocenie Sądu okoliczności podane w piśmie z dnia [...] wskazują, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje dla skarżącego niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W orzecznictwie przyjmuje się, że użyte przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. niedookreślone zwroty dotyczą zarówno szkody majątkową jak i niemajątkową i mogą polegać między innymi na powstaniu niebezpieczeństwa poniesienia straty na życiu i zdrowiu (postanowienie NSA z dnia 20.12.2004r., GZ 138/04, niepubl.)
Skarżący decyzją Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia [...] został uznany za osobę o umiarkowanej niepełnosprawności. Niewątpliwie liczne schorzenia, na które cierpi skarżący uzasadniają jego argumentację o konieczności częstego leczenia szpitalnego, diagnozy przez lekarzy specjalistów i stałej rehabilitacji. W tej sytuacji zasadne jest twierdzenie skarżącego, iż do uzyskania pomocy medycznej konieczne jest posiadanie przez niego stałego zameldowania. Na uwzględnienie zasługuje również stwierdzenie, iż nieposiadanie stałego miejsca zameldowania znacznie utrudni skarżącemu znalezienie odpowiedniej do jego stanu zdrowia pracy oraz uzyskanie zasiłków z MOPR-u. Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż brak zameldowania może stanowić dla skarżącego poważną przeszkodę w odpowiednim leczeniu, uzyskaniu właściwej pracy i otrzymaniu zasiłków potrzebnych na pokrycie kosztów leczenia, co w konsekwencji spowoduje pogorszenie jego stanu zdrowia.
Mając na względzie powyższe, Sąd uznał za zasadny wniosek skarżącego i na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
/-/M. Kosewska