Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maciej Guziński po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym, w sprawie ze skargi Z.R. na zarządzenie zastępcze Wojewody D. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego sprzeciwu od zarządzenia referendarza sądowego z dnia 4 czerwca 2018 r., sygn. akt III SA/Wr 139/18 o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie referendarza sądowego.
Zaskarżonym zarządzeniem referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu pozostawił wniosek Z. R. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W uzasadnieniu wydanego zarządzenia referendarz sądowy wskazał, że stosownie do art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) dalej "p.p.s.a.", wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zostać złożony na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru. Stosowny formularz został doręczony skarżącemu w trybie art. 73 § 4 p.p.s.a., w dniu 21 maja 2018 r. wraz z wezwaniem do jego wypełnienia i odesłania do sądu - w terminie siedmiu dni od daty doręczenia przedmiotowego wezwania - pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Z uwagi na to, że wnioskodawca w zakreślonym terminie nie wykonał ww. wezwania, referendarz sądowy zobligowany był pozostawić wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W sprzeciwie od wyżej wskazanego zarządzenia referendarza sądowego skarżący wskazał, że nie otrzymał korespondencji z Sądu w związku ze złożonym wnioskiem o udzielenie pomocy prawnej. Nie otrzymał również żadnego awizo w sprawie takiej przesyłki sądowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle art. 260 § 1 w zw. z art. 258 § 2 punkt 6 p.p.s.a., sąd rozpoznając sprzeciw od zarządzenia o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Zgodnie z art. 260 § 2 zdanie drugie p.p.s.a, sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
Sprzeciw skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Zarządzeniem z dnia 26 kwietnia 2018 r. (k. 29) wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez złożenie go na urzędowym formularzu PPF w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Powyższe wezwanie doręczono skarżącemu w trybie art. 73 § 4 p.p.s.a., w dniu 21 maja 2018 r.
W związku z brakiem odpowiedzi na ww. wezwanie, referendarz sądowy zobligowany był - zgodnie ze wskazanym w zarządzeniu rygorem - pozostawić wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Mając na uwadze powyższe, zarządzenie referendarza sądowego należało utrzymać w mocy, o czym orzeczono na podstawie art. 257 w zw. z art. 260 § 1 i § 2 p.p.s.a.