Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska - Szostak Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk (sprawozdawca) Sędzia WSA Maciej Guziński Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 29 września 2011 r. sprawy ze skargi M. D. i U. Z. na uchwałę Rady Gminy D. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie powołania komisji oświaty, kultury, sportu, ochrony zdrowia i opieki społecznej Rady Gminy D., ustalenia zakresu jej działania i składów osobowych postanawia: odrzucić skargę.
Podczas sesji w dniu [...] r., Rada Gminy D. podjęła między innymi uchwałę opisaną w sentencji niniejszego postanowienia.
Pismami z dnia [...] r. radni: S. A., K. P., L. A., M. S., J. W., D. S., B. S. i A. B. wezwali Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa, poprzez zmianę uchwały, o której mowa.
Na sesji w dniu [...] r. Rada Gminy podjęła uchwały uznające wniesione wezwania do usunięcia naruszenia prawa za bezzasadne.
Pismem z dnia [...] r. wszystkie wymienione osoby, a ponadto radni: M. D. i U. Z. wnieśli skargę na uchwałę opisaną w osnowie niniejszego rozstrzygnięcia.
Zarządzeniem Sędziego Sprawozdawcy z dnia [...] r. wezwano skarżących U. Z. i M. D. do wykazania - w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi - że przed wniesieniem skargi wyczerpali tok instancji, poprzez wezwanie Gminy D. do usunięcia naruszenia prawa.
Pismem z dnia [...] r. U. Z. wyjaśniła, że została wybrana w skład komisji oświaty i w związku z tym, wezwania do usunięcia naruszenia prawa nie składała. Stwierdziła jednocześnie, że wezwanie takie złożyli inni radni. M. D., w zakreślonym przez Sąd terminie, nie udzielił natomiast odpowiedzi na wezwanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie za art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowa-niu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej - w skrócie - "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W świetle art. 3 § 2 pkt 5-6 tej samej ustawy, kontrola ta obejmuje również akty organów jednostek samorządu terytorialnego.
Artykuł 52 § 1 p.p.s.a. ustanawia jednak zasadę, że skargę można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postę-powaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przepis § 2 w tym samym artykule określa przy tym, iż przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Jeżeli jednak ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.
W przypadku skarg na uchwały podejmowane przez organ gminy, szczególny tryb wnoszenia skargi do sądu administracyjnego przewiduje art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2990 r. o samorządzie gminnym (jednolity tekst: Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), przewidujący wymóg bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia prawa przez organ, który podjął kwestionowaną uchwałę (przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego). Oznacza to, że wezwanie do usunięcia naruszenia jest bezwzględnym warunkiem, niezbędnym do skutecznego wniesienia skargi na akty stanowione przez organy samorządowe.
Niewyczerpanie, przed wniesieniem skargi do sądu, drogi przewidzianej w powołanych przepisach musi prowadzić do jej odrzucenia, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., jako niedopuszczalnej (por. T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005 s. 87 - tezy 75 i 76, oraz s. 236 - tezy 5 i 6).
W rozpoznawanej sprawie U. Z. przyznała wprost, że w zakresie zaskarżonej uchwały nie wniosła wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Natomiast M. D. nie udzielił co prawda żadnej odpowiedzi na wezwanie sądu, jednak z akt sprawy wynika, że również ten skarżący nie wyczerpał toku instancji.
W świetle opisanych okoliczności przyjąć należy, że w dacie składania skargi do Sądu, U. Z. i M. D. nie dopełnili obowiązku wyczerpania drogi administracyjnej, a zatem, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., ich skargę, jako niedopuszczalną, należało odrzucić.