Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marcin Miemiec po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r., na posiedzeniu niejawnym, w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. z dnia [...] stycznia 2015 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji programu Rolnośrodowiskowego wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia [...] lutego 2015 r. skarżący wniósł skargę na opisaną w osnowie decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. W skardze tej zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku podał, że wniosek o wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji uzasadniony jest tym, że przymusowa realizacji mogłaby spowodować szkodę o nieodwracalnych skutkach. Wykonanie utrzymanej w mocy decyzji organu I instancji, dotkniętej poważnymi wadami, oznaczałoby bowiem konieczność zapłaty olbrzymiej kwoty pieniężnej, którą - jak wskazał skarżący - nie dysponuje. To z kolei skutkowałoby wszczęciem postępowania egzekucyjnego i naraziło skarżącego na niepotrzebne koszty i niedogodności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., 270, dalej "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja/postanowienie administracyjne korzystają z domniemania zgodności z prawem i podlegają wykonaniu.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym m.in. w postanowieniu NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. (sygn. akt GZ 138/2004), podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
W nawiązaniu do wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji należy podnieść, że w ocenie Sądu nie zasługuje on na uwzględnienie. Przede wszystkim należy wskazać, że skarżący wprawdzie uzasadnił wniosek, aczkolwiek na poparcie twierdzeń w nich zawartych nie przedstawił żadnych dowodów (np. dokumentów potwierdzających jego sytuację finansową). Tymczasem dopiero po udokumentowaniu rzeczywistej sytuacji majątkowej, w której znajduje się skarżący, Sąd mógłby odnieść się do oceny wpływu jaki wywiera na nią wykonanie zaskarżonej decyzji, co w konsekwencji mogłoby umożliwić określenie prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzeń określonych w przepisie art. 63 § 3 p.p.s.a. Gołosłowne zatem twierdzenia skarżącego wskazujące w zasadzie jakie - prawdopodobnie - skutki mogą wystąpić, gdy decyzja zostanie wykonana, niepoparte żadnymi dokumentami źródłowymi odnoszącymi się do jego rzeczywistej, udokumentowanej sytuacji finansowej skarżącego nie są wystarczające do przyjęcia przez Sąd, że wniosek ten jest zasadny.
W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się bowiem, iż do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest nawet wystarczający wywód strony. Uzasadnienie takie powinno się bowiem odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny być jednocześnie poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej. Natomiast brak wyczerpującego uzasadnienia wniosku uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. post. NSA z 30 listopada 2004 r. GZ 120/04, post. NSA z dnia 18 maja 2004 r. FZ 65/04).
Podkreślić należy, iż w judykaturze utrwalony jest już pogląd, iż podmiot występujący o ochronę tymczasową nie może oczekiwać od sądu, aby ten wyręczając go, niejako z urzędu, poszukiwał usprawiedliwienia dla złożonego wniosku. Brak należytego - udokumentowanego - uzasadnienia żądania o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wyklucza dokonywanie jego merytorycznej oceny (por. post. NSA: z dnia 25 kwietnia 2012 r. II FSK 498/12, z dnia 10 maja 2011 r. II FZ 106/11, z dnia 9 września 2011 r. II FSK 1501/11, z dnia 28 września 2011 I FZ 219/11, z dnia 26 listopada 2007 II FZ 338/07).
Mając na uwadze wskazane okoliczności, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowił jak w sentencji.