Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Józef Kremis, , , po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. M. na decyzję Wojewody D. z dnia 18 kwietnia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego odrzucić skargę.
Pismem z dnia 8 maja 2006 r. skarżąca wezwana została do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 100,- zł. Wezwanie dotyczące obowiązku uiszczenia wpisu od skargi zawierało pouczenie, iż usunięcie tego braku winno nastąpić w siedmiodniowym terminie od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Przedmiotowe pismo wysłane na podany w skardze adres do korespondencji: [...] W., R. [...] - zgodnie z informacją umieszczoną na odwrocie zwrotnego potwierdzenia odbioru - złożono na okres od 11 do 25 maja 2006 r. w placówce pocztowej, skąd nie zostało podjęte, mimo iż w skrzynce na korespondencję adresata dwukrotnie, to jest w dniu 10 oraz 18 maja 2006 r., umieszczono stosowne zawiadomienie.
Skarżąca wpisu od skargi nie uiściła do chwili obecnej, natomiast nieprzekraczalny termin do usunięcia braku skargi - zakreślony pozostawionym w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia pismem - upływał z dniem 1 czerwca 2006 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)w razie niemożności doręczenia pisma w sposób właściwy bądź zastępczy, pismo składa się na okres siedmiu dni w placówce pocztowej, a zawiadomienie o tym umieszcza się w skrzynce na korespondencję.
Jednakże w kontekście niniejszej regulacji zwrócić należy uwagę, iż wskutek rozpoznania w dniu 28 lutego 2006 r. pytania prawnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dotyczącego trybu doręczania pism sądowych Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 73 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zakresie, w jakim ustanawia siedmiodniowy termin przechowywania pisma procesowego i nie wymaga ponawiania zawiadomienia adresata o złożeniu tego pisma, jest niezgodny z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z dnia 16 lipca 1997 r. Nr 78, poz. 483 sprost. Dz. U. z dnia 4 kwietnia 2001 r. Nr 28, poz. 319).
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że ustanowienie siedmiodniowego terminu dla odbioru przesyłki od dnia jej awizowania bez obowiązku powtórzenia zawiadomienia o przesyłce pociąga za sobą ryzyko, że bez winy adresata pismo sądowe do niego nie dotrze. Równocześnie uchylenie się przez zainteresowanego od negatywnych skutków doręczenia w trybie kwestionowanego przepisu może być bardzo trudne. Zdaniem Trybunału regulacje zawarte w tym przepisie nie odpowiadają wymogom sprawiedliwej procedury sądowej. Termin odbioru przesyłki awizowanej nie może być nadmiernie krótki. Powinien odpowiadać wymogom sprawności proceduralnej. Ustawa powinna ustanawiać wymóg ponawiania zawiadomienia o przesyłce, tak aby ograniczać ryzyko jej niedotarcia do adresata.
Wobec powyższego Sąd obowiązany był przyjąć, iż doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia siedmiodniowego okresu, licząc od dnia następnego po dniu, w którym przesyłkę powtórnie awizowano. Z uwagi na fakt, że przedmiotowe wezwanie - jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia jego odbioru - złożono w Urzędzie Pocztowym W. [...], skąd nie zostało podjęte, mimo iż w skrzynce na korespondencję adresata dwukrotnie, to jest w dniu 10 oraz 18 maja 2006 r., umieszczono stosowne zawiadomienie, przyjąć należy, iż doręczono je skutecznie. Wobec powyższego nieprzekraczalny termin do usunięcia braku skargi upływał z dniem 1 czerwca 2006 r.
Zgodnie z treścią art. 220 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.
W tym stanie rzeczy, skoro strona skarżąca nie uiściła wpisu od skargi w zakreślonym siedmiodniowym terminie, stanowi to podstawę do odrzucenia skargi. Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.