Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta O. w sprawie wezwania do usunięcia naruszenia prawa
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska po rozpoznaniu w dniu 6 stycznia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. K. na uchwałę Rady Miasta O. z dnia 25 maja 2005 r., Nr [...] w sprawie wezwania do usunięcia naruszenia prawa postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 1 lipca 2005 r. skarżący Z. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na uchwałę Rady Miasta O. z dnia 25 maja 2005 r., nr [...] w sprawie wezwania do usunięcia naruszenia prawa uchwałą z dnia 29 kwietnia 2003 r., nr [...] w sprawie uchwalenia regulaminu Rady Miasta O.

W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III tutejszego Sądu z dnia 8 sierpnia 2005 r., zważając na fakt podania przez skarżącego adresu zagranicznego jako aktualnego miejsca zamieszkania (PR City Terminal, 100 13 Stockholm, Szwecja), skarżący wezwany został na podstawie art. 299 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z dnia 20 września 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.)

- pod rygorem pozostawiania pism procesowych w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia - do ustanowienia w Polsce pełnomocnika do doręczeń, a ponadto do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 300,- zł.

Wezwanie to, w części dotyczącej obowiązku uiszczenia wpisu od skargi, zawierało również pouczenie, iż usunięcie tego braku formalnego skargi winno nastąpić w siedmiodniowym terminie od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.

Przedmiotowe wezwanie wysłano równolegle na podany w skardze zagraniczny adres - skąd zwrócone zostało z adnotacją "Non redami", oznaczającą iż nie zostało ono podjęte mimo awizowania, a także na ustalony na podstawie akt administracyjnych adres, pod którym skarżący zamieszkiwał w Oleśnicy. W tym ostatnim przypadku, jak wynika z adnotacji urzędu pocztowego - ponieważ nie zastano adresata w domu przy ulicy B. [...] - w dniu 16 sierpnia 2005 r. złożono je na okres od 17 do 23 sierpnia w placówce pocztowej. Przesyłkę tę awizowano powtórnie w dniu 24 sierpnia 2005 r. Nie została podjęta, mimo iż w skrzynce na korespondencję umieszczono stosowne zawiadomienie (awizo), dochowując w pełni wymogów określonych w treści art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z dnia 20 września 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.). W świetle tego przepisu w razie gdy nie jest możliwe doręczenie właściwe, tzn. do rąk własnych adresata, ani zastępcze (poprzez doręczenie dorosłemu domownikowi, administracji domu lub dozorcy), pismo składa się na okres siedmiu dni w placówce pocztowej lub w urzędzie gminy, a zawiadomienie o tym umieszcza się w skrzynce na korespondencję, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres dla doręczeń, ma drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. W tym ostatnim przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia tego okresu.

Mimo przesłania wezwania zarówno na adres zagraniczny podany w skardze jak i wynikający z akt administracyjnych skarżący wpisu od skargi nie uiścił do chwili obecnej, jak również nie ustanowił pełnomocnika do doręczeń.

Zgodnie z art. 299 § 1 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi strona zamieszkała za granicą jeżeli nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia sprawy, obowiązana jest wraz z wniesieniem skargi ustanowić pełnomocnika do doręczeń. W razie niedopełnienia tego obowiązku pisma w postępowaniu sądowym pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, o czym stanowi § 2 cytowanego artykułu.

Zgodnie natomiast z treścią art. 220 § 3 wskazanej ustawy proceduralnej skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.

W tym stanie rzeczy, skoro strona skarżąca do chwili obecnej nie uiściła wpisu od skargi, stanowi to podstawę do jej odrzucenia.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak na wstępie.

Strona 1/1