Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński, Asesor WSA Magdalena Jankowska-Szostak, Protokolant Ewa Bogulak, po rozpoznaniu w wydziale III na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi P. R. na czynność materialno - prawną Prezydenta W. w przedmiocie odmowy zwrotu zawyżonej opłaty za wydanie karty pojazdu postanowił: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...]. P. R. zwrócił się do Prezydenta W. o zwrot zawyżonej (jego zdaniem, o kwotę 425 zł) opłaty za wydanie karty pojazdu, pobranej przez organ w związku z rejestrowaniem samochodu marki [...] o nr rejestracyjnym [...] W uzasadnieniu wniosku zainteresowany powołał się na: wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2007 r. (chodziło zapewne o wyrok TK z dnia 17 stycznia 2006 r., U 6/04, OTK-A 2006/1/3), orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz przepisy prawa wspólnotowego, twierdząc, że opłata ta winna wynosić 75 zł.
W piśmie z dnia .... (...) Urząd Miejski W. poinformował wnioskodawcę o braku podstaw do zwrotu opłaty. Po wskazaniu podstawy prawnej jej poboru w wysokości 500 zł organ przyznał, że Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłaty za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310) z ustawą, lecz jednocześnie wskazał, że przepis ten stracił moc obowiązującą dopiero z dniem 15 kwietnia 2006 r.
Od pisma zawierającego taką odpowiedź wnioskodawca odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W., który to organ - postanowieniem z dnia [...]., Nr SKO [...] - stwierdził niedopuszczalność odwołania, jako wniesionego od czynności materialno-technicznej.
Postanowienie Kolegium zostało doręczone zainteresowanemu w dniu [...] W uzasadnieniu tego orzeczenia poinformowano stronę, że kontrolę nad administracją w zakresie czynności materialno-technicznych sprawuje bezpośrednio sąd administracyjny, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4 i 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Pouczono także odwołującego się, że jeżeli - w jego ocenie - właściwy organ bezprawnie odmawia zwrotu części opłaty, strona może złożyć skargę do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego. Wnosząc skargę na "czynność z zakresu administracji publicznej", strona powinna jednak wyczerpać tryb przewidziany przepisem art. 52 § 3 tej samej ustawy, tzn. wezwać organ administracji do usunięcia naruszenia prawa.
W dniu [...]., do UM W. wpłynęła (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) skarga na bezprawne działanie Prezydenta Miasta W. w sprawie odmowy zwrotu niesłusznie pobranej (zawyżonej) opłaty za kartę pojazdu (o 425 zł), z tytułu dokonanej w dniu [...] rejestracji samochodu osobowego marki [...] (...). W uzasadnieniu skarżący podniósł, że pobranie opłaty w wysokości 500 zł jest niezgodne z dyspozycją art. 90 i art. 28 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2007 r. Uzasadniona wysokość tej opłaty to 75 zł.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że skarżący - przed wniesieniem skargi do WSA - nie wezwał organu do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a."), sąd odrzuca skargę, jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Stosownie do art. 52 § 1 p.p.s.a., skargę można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.). Jeżeli natomiast ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi - jak w rozpoznawanym przypadku, w którym kwestionowana jest tzw. czynność materialno-techniczna, w postaci odmowy zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu, pobranej (według strony) w zawyżonej wysokości - skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 p.p.s.a.).
W kontekście przywołanych rozwiązań normatywnych godzi się zauważyć, iż skarżący wniósł skargę do Sądu bez uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa. W konsekwencji skargę należało zatem uznać za niedopuszczalną i jako taką odrzucić, na podstawie powołanego na wstępie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Należy dodatkowo wskazać, że o takiej konieczności strona była wyraźnie pouczona w uzasadnieniu postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...]
Niezależnie od powyższego trzeba zwrócić uwagę skarżącego, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2007 r. (III CZP 35/07) dopuszczalna jest droga sądowa dla dochodzenia roszczenia o zapłatę, którego podstawę stanowi nienależne pobranie opłaty za wydanie karty pojazdu określonej w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310). Z orzeczenia tego wynika przy tym, że do rozpoznania sprawy o zwrot opłaty pobranej za wydanie karty pojazdu, jako opłaty uiszczonej na podstawie niekonstytucyjnego przepisu i stanowiącej nienależne świadczenie, właściwy jest sąd powszechny.
Mając powyższe na względzie, na podstawie powołanych na wstępie przepisów, orzeczono jak w sentencji.