Skarga B. i T. J., na decyzję SKO we W., w przedmiocie opłaty za zajęcie pasa drogowego z przekroczeniem terminu określonego w zezwoleniu zarządcy, wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji,
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Marcin Miemiec po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2010 r., na posiedzeniu niejawnym, w sprawie ze skargi B. i T. J., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W., z dnia [...] r., Nr [...], w przedmiocie opłaty za zajęcie pasa drogowego z przekroczeniem terminu określonego w zezwoleniu zarządcy, wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia [...] r. skarżący wnieśli skargę na decyzję opisaną w osnowie niniejszego postanowienia.

Do skargi dołączono wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek ten ponowiono w piśmie z dnia [...] r.

Uzasadniając wniosek, jego autorzy wskazali na fakt, że nie są winni przedłużającego się stanu zajmowania pasa drogowego bez zezwolenia, albowiem winę za to ponoszą organy. Stwierdzili ponadto, że uwzględnienie skargi będzie się wiązać z kolejnymi kosztami. Ponadto przy wynagrodzeniu [...] zł miesięcznie i konieczności utrzymania z tej kwoty [...]osobowej rodziny, uiszczenie kary stanowiłoby poważny uszczerbek w domowym budżecie. Wspomnieli także, że już wcześniej składali wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji i wbrew intencji wnioskodawców, wniosek rozpoznało również Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W.

W pozostałej części wniosku zawarto polemikę z postanowieniem SKO we W. wydanym w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 tej samej ustawy, Sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja administracyjna korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym m.in. w postanowieniu NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. (sygn. akt GZ 138/2004), podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji - zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. - jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taki uszczerbek (majątkowy lub niemajątkowy), który nie będzie mógł być usunięty przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego surogat w postaci sumy pieniężnej nie przedstawiałby znaczenia dla skarżącego, albo gdyby zachodziło zagrożenie życia lub zdrowia.

W ocenie Sądu, wniosek strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje - w tym kontekście - na uwzględnienie. Okoliczności przedstawione na poparcie wniosku nie wskazują bowiem na spełnienie przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. W zasadzie we wniosku ograniczono się wyłącznie do stwierdzenia, że konieczność uiszczenia kary spowoduje poważny uszczerbek w domowym budżecie. Trudno to jednak zweryfikować, skoro autor wniosku wskazuje jedynie na kwotę otrzymywanego wynagrodzenia. Poza tym sama kwota kary pieniężnej, gdyby była nawet obiektywnie wysoka, nie przesądza od razu o wypełnieniu hipotezy omawianego przepisu.

Strona 1/2