Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K. S.o zasądzenie nieopłaconych w całości kosztów pomocy prawnej w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Komendanta Policji we W. z dnia ... w przedmiocie skierowania na badania psychologiczne postanawia: 1. przyznać radcy prawnej K. S. od Skarbu Państwa- Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu opłatę za zastępstwo prawne w wysokości 219, 60 zł (dwieście dziewiętnaście i 60/100 złotych), w tym 22% VAT oraz 17 zł (siedemnaście złotych) z tytułu poniesionych wydatków; 2. odmówić przyznania pozostałych wnioskowanych kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.
Postanowieniem z dnia 4 marca 2010 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie m.in. ustanowienia radcy prawnego. Na tej podstawie, po wystąpieniu Sądu do Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych we W., na pełnomocnika skarżącego została wyznaczona w dniu 15 marca 2010 r. radca prawny K.S..
Pełnomocnik wraz ze skargą kasacyjną wniosła o "orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego, z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm z uwzględnieniem podatku VAT".
W piśmie złożonym w dniu 18 listopada 2010 r. pełnomocnik skarżącego wystąpiła o przyznanie jej opłaty za świadczoną pomoc w wysokości 600 zł podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług oraz 17 zł tytułem zwrotu opłaty od pełnomocnictwa.
Mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności Sąd uznał, że pełnomocnikowi należy przyznać opłatę za zastępstwo prawne oraz poniesiony, udokumentowany niezbędny wydatek (opłatę skarbową od pełnomocnictwa), tj. łącznie kwotę 236, 60 zł (kwota dotycząca opłaty za zastępstwo prawne zawiera podatek VAT) wyliczoną stosownie do § 15 w zw. z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" oraz pkt 2 lit. "b" w zw. z § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w zw. art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Wniosek pełnomocnika skarżącego o przyznanie opłaty za zastępstwo prawne w zakresie przekraczającym ww. kwotę jest bezzasadny. Wymieniona we wniosku kwota żądanego wynagrodzenia (600 zł) wskazuje, że pełnomocnik błędnie ją wyliczył w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a w zw. z § 6 ww. rozporządzenia (który to przepis określa stawki minimalne wynagrodzenia pełnomocnika za dokonywanie czynności w sprawach, której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna), a niniejsza spraw jest " inną sprawą" w rozumieniu § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" ww. rozporządzenia. Dodać należy, że wskazywane było, iż wpis od skargi w niniejszej sprawie jest " stały" a nie "stosunkowy". W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- zwanej dalej u.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyżej wskazanych przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 u.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.