Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Jerzy Strzebińczyk po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. G., na zarządzenie zastępcze Wojewody D. z dnia 25 sierpnia 2006 r., Nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem datowanym na dzień 27 września 2006 r. Z. G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na zarządzenie zastępcze Wojewody D. z dnia 25 sierpnia 2006 r., Nr [...], stwierdzające wygaśnięcie posiadanego przez stronę skarżącą mandatu radnego Gminy Miejskiej w N. R. Autor skargi zarzucił, że bezpodstawnie - w jego ocenie - Wojewoda D. uznał, iż zachodzą przesłanki określone w art. 24f ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, podejmując w konsekwencji niesłuszne rozstrzygnięcie.
W uzasadnieniu żądania skarżący przedstawił obszernie przebieg wydarzeń związanych z: jego udziałem w pracach Rady Miejskiej i działalnością w Klubie Sportowym A.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda D. wniósł o jej oddalenie. Organ zwrócił uwagę, że w przedmiotowej sprawie toczy się już postępowanie sądowoadministarcyjne, ponieważ to samo zarządzenie zastępcze zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gmina Miejska w N. R.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 3 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd administracyjny orzeka - między innymi - w sprawach skarg na akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego. Zgodnie natomiast z art. 50 § 1 tej ustawy, uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i organizacja społeczna, jeżeli sprawa mieści się w zakresie jej statutowej działalności i brała ona udział w postępowaniu administracyjnym.
Istnienie po stronie wnoszącego skargę legitymacji do skutecznego wystąpienia na drogę sądową, jest warunkiem rozpoznania sprawy przez sąd. Inaczej mówiąc, postępowanie sądowe (także sądowoadministracyjne) może się toczyć tylko na skutek skargi wniesionej przez uprawniony do tego podmiot. Stosownie do dyspozycji art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuci skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne. W kontekście dotychczasowych wywodów należy zaś przyjąć, że brak uprawnienia (legitymacji) do wystąpienia ze skargą powoduje niewątpliwie niedopuszczalność jej rozpoznania.
W myśl art. 98a ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (jednolity tekst - Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), do zarządzeń zastępczych wojewody, stosuje się odpowiednio art. 98 powołanej ustawy. Natomiast zgodnie z art. 98 ust. 3 tej samej ustawy, do złożenia skargi w sprawach regulowanych tym przepisem uprawniona jest gmina lub związek międzygminny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Podstawą zaś wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest uchwała lub zarządzenie organu, który podjął uchwałę lub zarządzenie, albo którego dotyczy rozstrzygnięcie. Przepis art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. dokładnie wskazuje zatem krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi w przedmiocie rozstrzygnięcia organu nadzoru dotyczącego gminy, a tym samym - z mocy odesłania przewidzianego w art. 98a ust. 3 wymienionej ustawy - także w przedmiocie zarządzenia zastępczego wojewody.