Wniosek M. K. na bezczynność Wojewody w zakresie rozpoznania wniosku w sprawie świadczeń rodzinnych i wychowawczych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Sudoł po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2020 r na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. K. na bezczynność Wojewody w zakresie rozpoznania wniosku w sprawie świadczeń rodzinnych i wychowawczych postanawia: odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

M. K. (dalej jako - "skarżąca") wniosła skargę na bezczynność Wojewody w zakresie rozpoznania wniosku w sprawie świadczeń rodzinnych i wychowawczych.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda opisał przebieg postępowania i wniósł o odrzucenie skargi, gdyż skarżąca nie skorzystała ze środka zaskarżenia, a mianowicie przed wniesieniem skargi nie wniosła ponaglenia do organu.

Na podstawie zarządzenia z dnia 19 lutego 2020 r. wezwano skarżącą do usunięcia braków formalnych skargi przez udzielenie informacji czy przed wniesieniem skargi wnosiła ponaglenie do właściwego organu, jeśli tak, to winna nadesłać to ponaglenie.

W wezwaniu wyznaczono termin 7 dni i rygor odrzucenia skargi.

Pismem z dnia 2 marca 2020 r. skarżąca wskazała, że podtrzymuje skargę na bezczynność. Poprosiła, aby jej e-maile do pani inspektor, w których pytała o jakiekolwiek informacje związane z decyzjami, zostały potraktowane jako ponaglenia. Do pisma dołączyła wydruki tych e-maili.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r. poz. 2335 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a."), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.

Przez wyczerpanie środków zaskarżenia, w myśl art. 52 § 2 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie.

Zgodnie z art. 53 § 2b p.p.s.a. skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu.

Z powyższych uregulowań wynika generalna zasada subsydiarności skargi sądowej. Jej wniesienie do sądu administracyjnego wymaga bowiem uprzedniego uruchomienia środków prawnych dostępnych w administracyjnym toku instancji.

Odnośnie ponaglenia należy zwrócić uwagę, że art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256 - dalej zwanej: "k.p.a.") wskazuje, że stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli: 1) nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność); 2) postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość). Stosownie do art. 37 § 2 k.p.a. ponaglenie zawiera uzasadnienie. Zgodnie natomiast z art. 37 § 3 k.p.a. ponaglenie wnosi się: 1) do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie; 2) do organu prowadzącego postępowanie -jeżeli nie ma organu wyższego stopnia.

Mając na uwadze cytowane regulacje nie ulega wątpliwości, że przed wniesieniem skargi na bezczynność Wojewody, skarżąca powinna wnieść ponaglenie do organu wyższego stopnia.

W ocenie Sądu, skarżąca nie wyczerpała przedsądowego trybu kontroli działalności organów administracji publicznej, wymaganego przez przepisy prawa, w szczególności nie dopełniła wymogu wskazanego w treści art. 53 § 2b p.p.s.a., ważnego dla skutecznego wniesienia skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Żaden z przedłożonych przez skarżącą e-maili nie może zostać uznany za ponaglenie w rozumieniu art. 37 § 1-3 k.p.a. Pomijając zagadnienie formy złożenia przedmiotowych "pism" (por. art. 63 k.p.a.), należy zauważyć, że z ich treści nie można wywieść, iż są to ponaglenia. W szczególności nie zwierają sformułowania "ponaglenie", nie wskazują, że są adresowane do organu wyższego stopnia, nie powołują się na art. 37 § 1 k.p.a. Jednak przede wszystkim istotne jest to, że ich treść wskazuje, iż stanowią one jedynie zapytania do pracownika organu o stan sprawy (albo dotyczą też innych kwestii). Nie można natomiast z nich wywieść woli skarżącej do złożenia ponaglenia.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn (aniżeli wskazane w punktach od 1 do 5) wniesienie skargi jest niedopuszczalne (por. postanowienie NSA z dnia 29 września 2007 r. w sprawie II GSK 136/07).

Mając na uwadze powyższe, skargę należało - na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 53 § 2b p.p.s.a. - odrzucić, o czym Sąd orzekł w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda