Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu W. K. od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 lipca 2016 r. sygn. akt III SAB/Gd 23/15 w sprawie ze skargi W. K. na bezczynność Rady Miejskiej w przedmiocie podjęcia uchwały zobowiązującej Burmistrza Miasta do przywrócenia pomnika do stanu właściwego postanawia utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 r. odmówił wnioskodawcy zmiany punktu 2 postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 grudnia 2015r. odmawiającego przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wydanego postanowienia referendarz sądowy wskazał, że w sprawie zapadło już prawomocne orzeczenie w tym przedmiocie. Zatem postępowanie dotyczące ponownego wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy powinno mieć na celu ocenę, czy zmieniły się okoliczności faktyczne bądź prawne, które były podstawą odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy prawomocnym postanowieniem z 29 grudnia 2015 r.
Referendarz sądowy uznał, że okoliczności powołane w ponownie złożonym wniosku były tożsame z tymi, które skarżący podnosił w pierwotnie złożonym wniosku. W związku z tym brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego. Referendarz stosownym wezwaniem wezwał ponadto skarżącego do wykazania zmiany sytuacji bytowej poprzez wykazanie zmiany wszelkich okoliczności faktycznych związanych z jego sytuacją majątkową i możliwościami płatniczymi, które uzasadniałyby zmianę dotychczasowego stanowiska w kwestii przyznania prawa pomocy. Pełnomocnik skarżącego nie udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie. Skarżący również nie podjął kroków celem wykazania zmiany okoliczności.
W ustawowym terminie W. K. wniósł od ww. postanowienia sprzeciw.
We wniesionym sprzeciwie zakwestionował odmowę przyznania prawa pomocy wskazując, że jego sytuacja znana jest sądowi z urzędu. Wyjaśnił, że nie ma żadnego dochodu. Natomiast dowody wykazujące jego sytuację materialna są dołączone już do akt sprawy. Dodał także, że wniesiona przez pełnomocnika skarga kasacyjna została przez niego opłacona, ale on ma tę opłatę zwrócić pełnomocnikowi, dlatego jego wniosek jest konieczny i zasadny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd rozpatrując sprzeciw wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Zgodnie z § 2 tego przepisu wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność, a sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
Sprzeciw nie zasługuje na uwzględnienie.
Postanowieniem z dnia 29 grudnia 2015 r. sygn.. akt III SAB/Gd 23/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przyznał W. K. prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata (pkt 1) oraz odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych. ( pkt 2 ). W taki stanie sprawy wniosek skarżącego z dnia 4 kwietnia 2016 r. należało potraktować jako wniosek o zmianę postanowienia z dnia 29 grudnia 2015 r. w przedmiocie przyznania prawa pomocy poprzez ustanowienie prawa pomocy w zakresie całkowitym.