Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego nie przewiduje załatwienia spraw ustanawiania (przenoszenia) prawa własności zajmowanego dotychczas przez najemcę lokalu w formie aktu administracyjnego.
Tego typu sprawy są załatwiane na zasadach ogólnych prawa cywilnego, w których oba podmioty: zarówno aktualny najemca, jak i aktualny właściciel lokalu mieszkalnego (gmina) są stronami potencjalnego stosunku cywilnoprawnego. Tym samym organ gminy występuje w tego rodzaju sprawach, jako podmiot prawa cywilnego, który nie może w takim przypadku działać w formie władczej, jako organ administracji publicznej i wydawać decyzję administracyjną.
W takim przypadku skarżący mogą złożyć ofertę cywilnoprawną zawarcia stosownej umowy (ustanowienia na przedmiotowym lokalu odrębnej własności i przeniesienia tej własności na skarżących). Przy czym adresat tej oferty nie ma obowiązku jej przyjmować - w przedmiotowej sprawie organ wyjaśniał skarżącym, jak również wskazał w odpowiedzi na skargę przyczynę nieprzyjęcia złożonej przez skarżących oferty. Z dniem [...] r. Miasto R. zaprzestało sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz ich najemców. Organ słusznie też podkreślił, że sprzedaż lokali mieszkalnych jest jedynie uprawnieniem właściwego organu (w tym przypadku działającego, jako podmiot prawa cywilnego), a nie jego obowiązkiem.
W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że stanowisko organu w tej sprawie jest prawidłowe, ponieważ organ nie ma kompetencji do tego, ażeby niniejszą sprawę załatwić w formie władczej i wydać stosowną decyzję administracyjną. Wniosek skarżących nie stanowi bowiem czynności inicjującej postępowanie administracyjne, jak twierdzi strona skarżąca. Wniosek ten stanowi w istocie ofertę do zawarcia odpowiedniej umowy cywilnoprawnej, a takie działalnie, jak już wyżej wskazano, mieści się już w sferze prawa cywilnego.
Tym samym trudno uznać, ażeby organ pozostawał w bezczynności, ponieważ nie wydał decyzji oczekiwanej przez stronę z powodu zwłoki. Przeciwnie, organ nie wydał decyzji administracyjnej z uwagi na to, że nie ma kompetencji do załatwienia przedmiotowego wniosku skarżących w formie decyzji administracyjnej.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., skargę należało uznać za niedopuszczalną, jako nienależącą do właściwości sadu administracyjnego i odrzucić, o czym orzeczono w sentencji postanowienia.