Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Brandys- Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 10 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. P. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie opłat za przewozy osób i bagażu pojazdami komunikacji miejskiej postanawia: odrzucić skargę
Pismem datowanym z dnia [...] r. A. P. zaskarżył bezczynność Wojewody [...] polegającą na braku stanowiska w trybie rozstrzygnięcia nadzorczego względem uchwały Rady Miejskiej w B. z [...] r. nr [...] w sprawie opłat za przewozy osób i bagażu pojazdami komunikacji miejskiej.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Jak stanowi art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej P.p.s.a.) sąd administracyjny odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do jego właściwości. Sprawy należące natomiast do właściwości sądu administracyjnego reguluje natomiast art. 3 tejże ustawy. I tak zgodnie z art. 3 § 1 P.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Z kolei art. 3 § 2 p.p.s.a. wśród spraw objętych kognicją sądu administracyjnego wymienia w pkt 8 bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a tego przepisu. Oznacza to, że sąd administracyjny jest właściwy jedynie w sprawach skarg na bezczynność organu w sprawach, w których organ ten winien wydać decyzję administracyjną; postanowienie, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, lub też rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienie wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; inne niż określone w punktach powyższych akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane w indywidualnych sprawach. Tymczasem w przedmiotowej sprawie skarżący oczekiwał wydania rozstrzygnięcia nadzorczego a akt ten wprawdzie jest przedmiotem kontroli sądu administracyjnego stosownie do art. 3 § 2 pkt 7 P.p.s.a., ale nie jest wymieniony wśród spraw, w zakresie których mogą być składane skargi na bezczynność.
Niezależnie od powyższego zwraca się uwagę skarżącego, że w przedmiotowej sprawie organ nadzoru nie może wydać rozstrzygnięcia nadzorczego, gdyż zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. nr 142 poz. 1591) to uprawnienie organowi nadzoru przysługuje jedynie w terminie 30 dni od przedłożenia mu uchwały przez wójta, co z kolei zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy następuje w ciągu 7 dni od podjęcia uchwały a wiec w niniejszej sprawie takie uprawnienie wygasło już w [...] roku. Po upływie tego terminu zgodnie z art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym organ nadzoru mógłby złożyć skargę do sądu administracyjnego na powyższą uchwałę. Jednak takie działanie nie jest działaniem z zakresu administracji publiczne. Oznacza to, że jego zaniechanie również nie podlega kognicji sądu administracyjnego. Co więcej skarżący może również, stosownie do art. 101 ustawy o samorządzie gminnym złożyć skargę do tutejszego Sądu jeżeli jego interes prawny lub uprawnienie zostały przedmiotową uchwała naruszone.
W związku z powyższym Sąd, biorąc pod uwagę powyższe okoliczności faktyczne i prawne, działając w oparciu o art. 58 § 1 pkt 1 i przy zastosowaniu art. 58 § 3 P.p.s.a. skargę odrzucił.