Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. J. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop postanawia odrzucić skargę
Pismem z dnia 7 października 2021 r. K. J. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop. Do skargi zostało załączone ponaglenie z dnia 3 października 2021 r.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi. Organ wyjaśnił w szczególności, że w przedmiotowej sprawie orzekał Wojewódzki Sąd Administracyjnym w Krakowie (wyrok z dnia 23 lipca 2019 r., sygn. akt III SA/Kr 447/19 - uchylono decyzje obu instancji), a następnie Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z dnia 23 lutego 2021 r., sygn. akt III OSK 2203/21 - oddalono skargę kasacyjną). Organ zwrócił uwagę na art. 286 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i podkreślił, że nie otrzymał jeszcze akt sprawy.
Z wyjaśnień organu złożonych w toku postępowania (pismo z dnia 20 stycznia 2022 r.) oraz z prezentaty na piśmie przewodnim z dnia 4 października 2021 r. wynika, że organ otrzymał akta w dniu 7 października 2021 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej "p.p.s.a.") skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (§ 1). Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (§ 2). Z kolei 53 § 2b p.p.s.a. stanowi, że skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu. W świetle powyższego uprzednie wniesienie ponaglenia jest przesłanką dopuszczalności skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.
Poza tym, zdaniem Sądu, zarówno ponaglenie, jak i sama skarga na bezczynność mogą być skutecznie wniesione tylko w toku postępowania, czy też - inaczej rzecz ujmując - po rozpoczęciu biegu terminu do załatwienia sprawy, nie zaś wcześniej.
Zgodnie z art. 286 p.p.s.a. termin do załatwienia sprawy przez organ administracji określony w przepisach prawa lub wyznaczony przez sąd liczy się od dnia doręczenia organowi akt. W niniejszym przypadku, skoro zwrot akt nastąpił w dniu 7 października 2021 r., od tego momentu należy liczyć bieg wspomnianego terminu.
Mając na uwadze powyższe, skargę wniesioną w dniu 7 października 2021 r. należy uznać za przedwczesną i już tego powodu niedopuszczalną (nie ma podstaw do przyjęcia, że skarga została wniesiona po doręczeniu organowi akt i tym samym po rozpoczęciu biegu terminu do załatwienia sprawy). Ponadto skarga ta nie została poprzedzona skutecznie wniesionym ponagleniem - pismo z dnia 3 października 2021 r. nie mogło stanowić takiego ponaglenia, bowiem zostało wniesione na kilka dni przed rozpoczęciem biegu terminu do załatwienia sprawy. Zatem nie został również spełniony wymóg dopuszczalności skargi opisany w art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a. Skarga jest zatem niedopuszczalna. Uzasadnia to odrzucenie skargi po myśli art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Z tych względów, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.