Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Zawadzka po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. J. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie niezałatwienia wniosku z dnia 18 sierpnia 2009 r. postanawia: odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 31 października 2014 r. tut. Sąd oddalił wniosek skarżącego o uzupełnienie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 września 2014 r., sygn. akt SAB/Kr 25/14.
Pismem z dnia 27 listopada 2014 r. skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył do następuje.
Stosownie do treści art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej powoływanej jako P.p.s.a.), do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej.
Zgodnie z treścią art. 194 § 1 P.p.s.a zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest:
1) przekazanie sprawy innemu sądowi administracyjnemu;
2) wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, o których mowa w art. 61;
3) zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania;
4) odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku;
5) sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa;
6) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego;
7) odrzucenie skargi kasacyjnej;
8) odrzucenie zażalenia;
9) zwrot kosztów postępowania, jeżeli strona nie wnosi skargi kasacyjnej;
10) ukaranie grzywną.
A zatem, ani z treści cyt. wyżej przepisu, ani też z treści art. 157 § 1 P.p.s.a (który normuje instytucję uzupełnienia wyroku, a znajduje zastosowanie do postanowień na podstawie art. 166 p.p.s.a.) nie wynika, aby na postanowienie w przedmiocie uzupełnienia postanowienia przysługiwało zażalenie.
Zgodnie z art. 178 P.p.s.a., stosowanym odpowiednio w postępowaniu zażaleniowym (art. 197 § 2 P.p.s.a), zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie, podlega odrzuceniu na posiedzeniu niejawnym.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne.