Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 29 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. B. na bezczynność Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w przedmiocie sprostowania protokołu Urzędu Stanu Cywilnego [...] z dnia [...] postanawia s k a r g ę o d r z u c i ć.
U. Z. A. S. A. D. N. I. E. N. I. E
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie datowanej na dzień 31.07.2007 r. S. B. podniósł, że Urząd Stanu Cywilnego nie rozstrzygnął rozbieżności pomiędzy protokołem Urzędu Stanu Cywilnego sporządzonym w sprawie o sprostowanie aktu zgonu z dnia [...] nr [...], stwierdzającym adres stałego zameldowania jego syna Z. B. w K. przy ul. [...] a postanowieniem częściowym Sądu Rejonowego nr [...] z dnia [...] stwierdzającym adres stałego zamieszkania w K. przy ul. [...]. Odniósł się do wniesionego w dniu 19.04.2007 r. do Urzędu podania o rozstrzygnięcie powyższej rozbieżności.
W odpowiedzi na skargę organ podniósł, że jest ona bezzasadna, wyjaśniając, że w dniu [...] Zastępca Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego decyzją nr [...] odmówił sprostowania aktu zgonu nr [...] sporządzonego na nazwisko B. Z. S.. Decyzja ta jest w świetle prawa ostateczna wobec wyczerpania przez skarżącego w stosunku do decyzji drogi odwoławczej. Również postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego postanowieniem Wojewody nr [...] z dnia [...] (w kwestii uchybienia przez skarżącego terminu do wniesienia odwołania od decyzji Zastępcy Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego z [...] ) zakończyło się wydaniem postanowienia o umorzeniu postępowania jako bezprzedmiotowe.
Organ podniósł, że wielokrotnie w licznej korespondencji informował skarżącego, iż w stanie faktycznym sprawy sprostowanie treści aktu zgonu może nastąpić jedynie na wniosek złożony do sądu cywilnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Podstawową kwestią w niniejszej sprawie jest kwestia dopuszczalności wniesienia przedmiotowej skargi na bezczynność Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego z punktu widzenia zakresu kognicji sądu administracyjnego. Zakres kontroli działalności administracji publicznej i stosowania przez wojewódzkie sądy administracyjne środków przewidzianych w ustawie z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określają art. 3 § 1-3. Obejmuje on m.in. skargi na: decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, inne niż określone w pkt 1-3 § 2 art.3 w/w ustawy akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Punkt 8 § 2 artykułu 3 wymienia m.in. skargi na bezczynność organów, ale jedynie w przypadkach określonych w art. 3 §2 pkt 1-4.
Na gruncie niniejszej sprawy powstaje pytanie, czy na Kierowniku Urzędu Stanu Cywilnego ciążył obowiązek wydania w niniejszej sprawie decyzji administracyjnej, postanowienia na które służy zażalenie, kończącego postępowanie, albo rozstrzygającego sprawę co do istoty, lub też innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W ocenie Sądu żaden z tych przypadków nie zachodzi w niniejszej sprawie. Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego nie był bowiem legitymowany do władczego działania w rozumieniu przepisów prawa administracyjnego. Żaden z przepisów ustawy z dnia 29.09.1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. nr 161, poz.1688) ani też ustawy z dnia 14 czerwiec 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) nie przewidują instytucji dokonywania sprostowania protokołu sporządzonego na potrzeby postępowania administracyjnego.
Mając powyższe na względzie należy zatem stwierdzić, że wbrew twierdzeniom skarżącego skoro Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego nie był w niniejszej sprawie zobowiązany do wydania władczego rozstrzygnięcia administracyjnego, nie można mówić o jego bezczynności jako bezczynności organu administracji publicznej. W tym stanie rzeczy zaskarżona w niniejszej sprawie bezczynność Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego nie mieści się w granicach kognicji sądu administracyjnego wyznaczonej treścią art.3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając na uwadze powyżej przedstawioną argumentację, Sąd odrzucił skargę na bezczynność Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego na podstawie art.58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który mówi, iż sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.