Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku F. J. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi F. J. na bezczynność Starosty postanawia: I. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w Krakowie, II. oddalić wniosek w pozostałym zakresie.
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.
Oświadczył, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe.
Wskazał, że oprócz niewykończonego domu o powierzchni 110 m2, nieruchomości rolnej o areale 1,01 ha i nieruchomości leśnej o powierzchni 0,03 ha nie posiada jakichkolwiek zasobów pieniężnych czy przedmiotów wartościowych.
Określając wysokość swojego dochodu wskazał na kwotę 650 zł rocznie.
Uzasadniając swoje starania podniósł, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej gdyż posiadane gospodarstwo rolne przynosi mu minimalny dochód roczny. Nie ma na potrzebne produkty i opłaty. Zmuszony jest zapożyczać się u rodziny, przy czym nie ma, z czego zwracać.
Do wniosku dołączył kopię zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego na okoliczność tego, że nie składał w roku 2006 zeznania podatkowego, kopie decyzji wymiarowej ustalających w 2008 podatek rolny na kwotę na kwotę 10 zł oraz zaświadczenie z Urzędu Gminy, w którym stwierdzono, że dochód roczny z posiadanego przez skarżącego gospodarstwa rolnego wynosi 298,70 zł.
Mając na uwadze powyższe zaważyć należało, co następuje:
Na kanwie rozstrzyganego przypadku zwrócenia uwagi wymagają trzy kwestie.
Po pierwsze przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa" nie sprzeciwiają się możliwości wielokrotnego składania wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Po drugie przed złożeniem obecnego wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący już wcześniej domagał się przyznania tego prawa poprzez udzielenie zwolnienia od kosztów (vide formularz PPF k. 21). Jego starania odniosły ten skutek, że po wniesionym sprzeciwie (k. 49) od postanowienia referendarskiego (k. 39) na mocy postanowienia z dnia 30 kwietnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zwolnił skarżącego od obowiązku uiszczenia wpisu sądowego (k. 52). Postanowienie to nie zostało zaskarżone i wskutek upływu czasu stało się prawomocne.
Po trzecie zgodnie z aktualnymi poglądami doktryny sąd a co za tem idzie także i referendarz sadowy nie jest związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004).
Logiczną konsekwencją przedstawionego stanu rzecz jest więc, że w sytuacji gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, można przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 § 3 in fine ppsa) pod warunkiem, złożenia oświadczenia, którym wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa).
Realia niniejszej sprawy stwarzają podstawy do takich ustaleń. Skoro bowiem skarżący prowadząc samowystarczalne gospodarstwo rolne rezygnuje z zakupu produktów, ponosi niewielkie wydatki na prąd a na zasadzie notorii urzędowej (k. 49) okolicznościami znanymi pozostaje, że wodę czerpie z wodociągu wiejskiego, gaz z butli a posiadany kawałek lasu i terenów zadrzewionych pozwala mu pozyskać materiał opalowy bez konieczności jej używania, nieczystości zakopuje, nie korzysta z pomocy społecznej a jedynie z nieznacznej pomocy najbliższej rodziny lub "na zasadzie zwyczajowego pożyczania" to nie będzie go stać na opłacenie własnym sumptem kwalifikowanego zastępstwa prawnego nawet jeśli obiektywnie są to kwoty niewielkie. Stąd też należało mu udzielić takiej pomocy, o którym to prawie traktują przepisy Oddziału 2 Rozdziału 3 Działu V ustawy z dnia 30 czerwca 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W sytuacji gdy postanowienie tut. sądu z dnia 30 kwietnia 2007 r. nie zostało zaskarżone i wskutek upływu czasu stało się prawomocne dalej idącego żądania strony referendarz sądowy nie mógł obecnie uwzględnić. (por. postanow. NSA z 18 listopada 2005 r. II OZ 877/05 a także postanow. NSA z 18 października 2005 r. II OZ 877).
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 243 §1 ppsa , art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 § 3 ppsa.