Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego D. D. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu w sprawie ze skargi F. J. na bezczynność Starosty postanawia: oddalić wniosek.
Ustanowiony dla skarżącego w związku z postanowieniem z dnia 15 maja 2008 r. (k. 157 i n.) pełnomocnik, wyznaczony przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w osobie radcy prawnego D. D. (pismo Dziekan OIRP), któremu skarżący udzielił pełnomocnictwa, złożył w dniu 22 lipca 2008 r. w tutejszym Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym pismo zatytułowane "Pismo pełnomocnika skarżącego".
Stwierdzając w nim, iż w sprawie nie zachodzą podstawy prawne do zaskarżenia kończącego postępowanie postanowienia z dnia 13 grudnia 2007 r. w przedmiocie odrzucenia skargi na bezczynność Starosty wniósł "o przyznanie kosztów udzielonej skarżącemu pomocy prawnej z urzędu według norm przepisanych"
Mając na uwadze powyższe zważyć należało, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 02/153/1270 ze zm.) wyznaczony radca prawny (...) otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych (...) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Wskazując na tę regulację przybliżenia wymagają trzy kwestie:
Po pierwsze zgodnie z aktualnie obowiązującymi rozwiązaniami przyjętymi w §16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. 02/163/1349 ze zm.), wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie radcy prawnego, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części.
W realiach rozstrzyganego przypadku radca prawny nie złożył takiego oświadczenia. Już z tego względu nie istniała inna możliwość jak konieczność oddalenia złożonego wniosku. Nie ma bowiem podstaw, aby wzywać radcę prawnego do uzupełnienia wniosku w trybie art. 49 § 1 ppsa w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt. 8 ppsa. Dyspozycja normy przepisu art. 49 § 1 ppsa odnosi się wyłącznie do sytuacji gdy pismo obarczone jest brakami formalnymi. Zgodnie zaś z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia z dnia 14 października 1998r. (sygn. II CKN 687/98 OSNC 1999/3/63), - który zachowuje aktualność na kanwie rozstrzyganego przypadku - oświadczenie to nie stanowi braku formalnego pisma lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku. Będąc nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów stanowi przesłankę do przyjęcia, że praca radcy prawnego nie została wynagrodzona. Nie ma też możliwość wyinterpretowania treści takiego oświadczenia z osnowy wniosku "o przyznanie kosztów udzielonej skarżącemu pomocy prawnej według norm przepisanych, w tym kosztów uiszczonej opłaty od pełnomocnictwa". Nie bacząc na to, że wniosek pochodzi od profesjonalisty istotnym jest to, że działanie takie prowadziłoby w istocie do niedopuszczalnego nadawania z urzędu składanym pismom treści, których są one pozbawione.