Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o sprostowanie wyroku w sprawie ze skargi K. J. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. o dopłatę do wypoczynku postanawia oddalić wniosek skarżącego o sprostowanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt: III SAB/Kr 31/13. P O S T A N O W I E N I E Dnia 17 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wykładnię wyroku w sprawie ze skargi K. J. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. o dopłatę do wypoczynku postanawia oddalić wniosek skarżącego o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt: III SAB/Kr 31/13.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 10 września 2013 r. w sprawie ze skargi K. J. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. o dopłatę do wypoczynku w punkcie I zobowiązał Komendanta Powiatowego Policji do wydania w terminie miesiąca aktu administracyjnego, bądź dokonania czynności w postępowaniu zainicjowanym wnioskiem skarżącego z dnia 17 listopada 2009 r. o przyznanie dopłaty do wypoczynku, w punkcie II stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, w punkcie III orzekł o kosztach pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Skarżący pismem z dnia 20 stycznia 2014 r. wniósł o sprostowanie powyższego wyroku wskazując, że Sąd wadliwie wpisał w rozstrzygnięciu: "zainicjowanym wnioskiem skarżącego z dnia 17 listopada 2009 r. o przyznanie dopłaty do wypoczynku", gdzie zakres sprawy wyznaczony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt: I OSK 3102/12 z dnia 4 kwietnia 2013 r., jak i zakres sprawy wniesionej do Komendanta określono jako "wypłatę dopłaty do wypoczynku". Zdaniem skarżącego zamieszczenie w wyroku zakresu zobowiązania organu do czynności przyznania może być błędnie odbierana.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Postanowienie o sprostowaniu wyroku może być podjęte na posiedzeniu niejawnym (art. 156 § 2 cyt. ustawy). Sprostowanie wyroku może nastąpić również na wniosek strony (art. 159 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Wyjaśnić należy, że pod pojęciem "oczywistej omyłki" rozumie się takie omyłki, które są natychmiast rozpoznawalne i wynikają jednoznacznie z treści orzeczenia. Innymi słowy "oczywistość" omyłki wyraża się w tym, że już na pierwszy rzut oka można w sposób niebudzący wątpliwości uznać, że jest to omyłka (por. postanowienie NSA z dnia 19 października 2011 r., sygn. akt: II OZ 974/11 dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej cbois.nsa.gov.pl.).
W ocenie Sądu żądane przez skarżącego zmiany nie mają charakteru oczywistej omyłki lecz ingerują w treść merytoryczną uzasadnienia i jako takie są niedopuszczalne.
Zauważyć należy, że skarżący nie zgadzając się z wyrokiem Sądu ma prawo do wniesienia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego o czym został pouczony otrzymując odpis wyroku z uzasadnieniem. Instytucja sprostowania służy jedynie do wyeliminowania z wyroku występujących w nim drobnych niedokładności, omyłek pisarskich czy błędów rachunkowych, a wnioskowane przez skarżącego zmiany do takich nie należą.
Na marginesie wskazać należy, że określenie "przyznanie dopłaty do wypoczynku" użyte przez Sąd w punkcie I sentencji wyroku jest jednoznaczne z określeniem "dopłaty do wypoczynku", gdyż taki jest przedmiot postępowania określony w wyroku. Z uzasadnienia wyroku wynika również jednoznacznie, że został on wydany w tej samej sprawie, w jakiej zapadło postanowienia NSA z dnia 4 kwietnia 2013 r., sygn.. akt: I OSK 3102 w przedmiocie "rozpatrzenia wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. o wypłatę dopłaty do wypoczynku".