Skarga S. J., S. S. Z. Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowo - Handlowe "[...]" sp. j. z siedzibą w J. na bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie stosowania postanowień niedozwolonych w umowach
Sentencja

Kraków, dnia 5 czerwca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym skargi S. J., S. S. Z. Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowo - Handlowe "[...]" sp. j. z siedzibą w J. na bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie stosowania postanowień niedozwolonych w umowach p o s t a n a w i a stwierdzić swą niewłaściwość i przekazać sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Uzasadnienie

S. J., S. Z., Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowo - Handlowe "[...]" sp. j. z siedzibą w J. wniosła na piśmie z daty 25 marca 2019 r. skargę na bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Delegatura w K. w sprawie stosowania postanowień niedozwolonych w umowach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Sprawa podlega przekazaniu według właściwości do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zgodnie z przepisem art. 59 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn., Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., zwanej dalej: P.p.s.a.), jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu. Postanowienie sądu może zapaść na posiedzeniu niejawnym.

Zgodnie z art. 13 § 2 P.p.s.a., do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.

W niniejszej sprawie została zaskarżona bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który zgodnie z przepisem art. 29 ustawy z dnia 26 lutego 2019 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t. jedn., Dz. U. z 2019 r., poz. 369, zwanej dalej ustawą o ochronie konkurencji i konsumentów) jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów, natomiast zgodnie z przepisem art. 33 ust. 1 tej ustawy w skład Urzędu wchodzi Centrala w Warszawie, delegatury Urzędu w Bydgoszczy, w Gdańsku, w Katowicach, w Krakowie, w Lublinie, w Łodzi, w Poznaniu, w Warszawie i we Wrocławiu oraz laboratoria nadzorowane przez Prezesa Urzędu.

Podkreślić należy, że delegatury są jedynie jednostkami organizacyjnymi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów a kierujący nimi dyrektorzy delegatur nie są odrębnymi od Prezesa UOKIK organami administracji.

Sąd podziela zatem stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, że Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w rozumieniu ustawy jest zorganizowanym zespołem osób przydanym organowi administracji publicznej (Prezesowi Urzędu) do pomocy w pełnieniu jego funkcji. Regulacja ustawowa określająca, że decyzje i postanowienia wydawane są przez dyrektorów delegatur w imieniu Prezesa Urzędu, w związku z odesłaniem do rozporządzenia o właściwości miejscowej i rzeczowej delegatur, nie daje jednak podstaw do określenia dyrektora delegatury Urzędu jako organu administracji, a tym samym określenia właściwości sądu administracyjnego według siedziby dyrektora danej delegatury.

Również treść art. 33 ust. 6 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, stanowiącego o możliwości wydawania decyzji przez dyrektorów delegatur, nie oznacza rozproszenia kompetencji organu centralnego na rzecz ww. podmiotów. Dotyczy upoważnienia do podejmowania określonych działań przez te podmioty, które jednak nie nabywają uprawnień, a jedynie pomagają organowi je wykonywać (v. Cz. Martysz w: "Postępowanie administracyjne ogólne" G. Łaszczyca, C. Martysz, A. Matan, Warszawa 2003, s. 241-242). "Władztwo administracyjne do jednostronnego kształtowania sytuacji prawnej jednostki pozostaje przy organie centralnym. Podobnie, rozporządzenie wykonawcze określa jedynie organizację działalności Urzędu, odwołując się do pojęcia właściwości miejscowej i rzeczowej delegatury Urzędu. Dyrektor delegatury nie uzyskał na jego podstawie samodzielnych kompetencji orzeczniczych. Moc wiążąca rozstrzygnięć wynika z przyznanych ustawą kompetencji i zadań Prezesa Urzędu, a nie podmiotów należących do struktury organizacyjnej urzędu, pełniącego jedynie funkcję pomocniczą względem organu centralnego." (por. NSA w postanowieniu z dnia 24 września 2009 r., sygn. akt II GZ 211/09; LEX nr 628868). Nic w tym zakresie nie mogłoby także zmienić działanie dyrektora delegatury Urzędu w ramach upoważnienia administracyjnego z art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn., Dz.U. z 2018 r., poz. 2096) w związku z art. 83 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, podpisywanie przez nich postanowień i decyzji w imieniu Prezesa UOKiK przesądzałoby o tym, że mamy do czynienia z działaniem Prezesa UOKiK. Uprawnienie do wykonywania określonych czynności w postępowaniu może bowiem wynikać z samej ustawy, a nie tylko z poruczenia organu.

Mając na względzie fakt, że strona skarżąca zarzuca bezczynność organu, który ma swoją siedzibę w Warszawie, właściwym do rozpoznania skargi na bezczynność, w tym również do zbadania jej dopuszczalności będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, na podstawie przepisu art. 59 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn., Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1