Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek po rozpoznaniu w dniu 26 października 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. I. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie uznania za repatrianta postanawia - odrzucić skargę.
W dniu 11 lipca 2011r. M. I. złożyła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Wojewody [...], polegającą na zaniechaniu wydania decyzji administracyjnej w sprawie uznania jej za repatrianta.
Po przekazaniu skargi Wojewodzie [...] w celu udzielania odpowiedzi na skargę i przekazania jej wraz z aktami sprawy zgodnie z art. 54 § 2 z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., Wojewoda w piśmie z dnia 22 lipca 2011r., stanowiącym odpowiedź na skargę, wniósł o jej oddalenie, ewentualnie odrzucenie.
W uzasadnieniu organ administracji podniósł, że skarżąca nie wyczerpała środków zaskarżenia, o których stanowi art. 37 K.p.a.
Zarządzeniem z dnia 27 lipca 2011r. skarżąca została wezwana, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi (art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.) do wykazania, że przed wniesieniem skargi wystąpiła w trybie art. 37 § 1 K.p.a. z środkiem zaskarżenia na niezałatwienie sprawy w terminie.
Stosowne wezwanie doręczono skarżącej w dniu 2 sierpnia 2011r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 25). W tej sytuacji zakreślony w zarządzeniu z dnia 27 lipca 2011r. siedmiodniowy termin upłynął w dniu 9 sierpnia 2011r. (wtorek).
W piśmie z dnia 9 sierpnia 2011r., stanowiącym odpowiedź na powyższe wezwanie, skarżąca podniosła wyłącznie, że w dniu 9 maja 2011r. zwróciła się do Wojewody [...] z wnioskiem o uznanie jej za repatrianta na podstawie art. 16 ustawy z dnia 9 listopada 2000r. o repatriacji (tekst jedn. - Dz.U. z 2004r., nr 53, poz. 532 ze zm.). do wniosku załączyła wszystkie niezbędne według prawa dokumenty. Jej wniosek nie został rozpatrzony w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Warunkiem dopuszczalności skargi jest więc wyczerpanie przez skarżącego przysługujących mu środków zaskarżenia w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
W przypadku skargi na bezczynność organu administracji takim środkiem jest zażalenie do organu wyższego stopnia z art. 37 § 1 K.p.a., na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 K.p.a. lub ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W przypadku bezczynności wojewody w wydaniu decyzji o uznaniu za repatrianta na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o repatriacji organem wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 2 K.p.a. i art. 5 ust. 5 ustawy o repatriacji jest Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. Tym samym wniesienie przez skarżącą skargi na bezczynność Wojewody [...] winno w tym przypadku poprzedzać wniesienie w trybie art. 37 § 1 K.p.a. zażalenia do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na niezałatwienie sprawy w terminie.
Jednakże, jak wynika z akt sprawy, przed wniesieniem niniejszej skargi skarżąca nie wyczerpała trybu z art. 37 K.p.a. W piśmie z dnia 9 sierpnia 2011r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do wykazania, czy przed wniesieniem skargi na bezczynność na niezałatwienie sprawy w terminie, złożyła zażalenie do organu wyższego stopnia, skarżąca również nie przedstawiła żadnych okoliczności świadczących o tym, że skorzystała z tego środka zaskarżenia.
Tym samym uznać należało, że wniesienie przez skarżącą skargi na bezczynność Wojewody [...] nie zostało poprzedzone wyczerpaniem przez nią przysługującego jej środka zaskarżenia w postaci zażalenia.
Wobec powyższego przyjąć trzeba, iż wniesiona w niniejszej sprawie skarga jest niedopuszczalna i z tej przyczyny podlega odrzuceniu na mocy art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. w związku z art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze sąd orzekł, jak w postanowieniu.
A.D.