Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.B. na bezczynność Wojewody L. w przedmiocie wszczęcia postępowania nadzorczego postanawia: odrzucić skargę.
A. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Wojewody L. w przedmiocie wszczęcia postępowania nadzorczego.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda L. wniósł o jej odrzucenie, z powodu niedopuszczalności skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu.
Stosownie do art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Zakres tej kontroli sprecyzowany został w przepisie art. 3 § 2 cyt. ustawy, zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Katalog skarg na określone w art. 3 § 2 p.p.s.a. działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność, rozszerzają przepisy ustaw szczególnych, które przewidują sądową kontrolę. Stosownie bowiem do treści art. 3 § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
W rozpoznawanej sprawie wniesiono skargę na bezczynność Wojewody L. w przedmiocie wszczęcia postępowania nadzorczego.
Bezczynność organu administracji ma miejsce, gdy w prawnie określonym terminie właściwy organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadzi postępowanie, jednak mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem aktu lub podjęciem czynności.
Skargę na bezczynność organu administracji publicznej można wnieść do sądu administracyjnego, stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., jedynie w przypadkach wskazanych w art. 3 § 2 pkt 1-4a. Natomiast o tym, czy w określonej sytuacji organ administracji publicznej będzie wypowiadał się w formie orzeczenia administracyjnego decyduje przepis prawa materialnego, który przesądza, czy określona sprawa może być załatwiona w formie decyzji administracyjnej, czy też w postaci innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej. Dlatego też o bezczynności organu można mówić w sytuacji, gdy istnieje przepis prawa materialnego obligujący organ do załatwienia sprawy w określonej formie, a czego jednak organ nie czyni w trybie i terminie przewidzianym w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.