Sprawa ze skargi na bezczynność SKO w przedmiocie wydania kserokopii faktury za remont dachu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie wydania kserokopii faktury za remont dachu postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia 24 października 2007 r. T.W. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie wydania kserokopii faktury za remont dachu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w niniejszej sprawie skarga T.W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie rozpatrzenia skargi T.W. z dnia [...] października 2007 r. na działalność Wójta Gminy w sprawie wydania kserokopii faktury za remont dachu - jest w świetle przepisów obowiązującego prawa niedopuszczalna.

Właściwość sądu administracyjnego w zakresie bezczynności organów gminy wynika z przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 tego paragrafu. Chodzi tu o bezczynność organu w sprawach dotyczących wydania decyzji administracyjnej, postanowienia wydawanego w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty, postanowienia wydawanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie czy też innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

W przypadku skarg na bezczynność organów kontrola sprawowana przez sądy administracyjne ogranicza się do zbadania, czy postępowanie organu zaskarżane jako bezczynność nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego.

Zagadnienie bezczynności organu administracji publicznej wypływa ze sformułowanej w art. 12 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej k.p.a., zasady szybkości działania. Jako uszczegółowienie tej zasady i celem wzmocnienia sytuacji strony postępowania administracyjnego wprowadzono maksymalne terminy załatwiania spraw (art. 35 § 3 i § 4 k.p.a.) oraz instytucję zawiadamiania stron o przypadkach niezałatwienia spraw w terminie z podaniem przyczyny zwłoki i wskazaniem nowego terminu załatwienia sprawy.

Oprócz wprowadzenia wyżej wymienionych mechanizmów prawnych urzeczywistniających zasadę szybkości działania ustawodawca umożliwił stronom postępowania administracyjnego uruchomienie czynności nadzorczych organów wyższego stopnia nad opieszałymi organami poprzez złożenie przez stronę zażalenia do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie (art. 37 § 1 k.p.a.).

Tylko jeżeli strona złoży takie zażalenie do organu wyższego stopnia, będzie mogła złożyć skargę na bezczynność danego organu do sądu administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 i § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga do sądu administracyjnego może być wniesiona po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, gdy stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.

Strona 1/2