Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Robert Hałabis po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. B. i M. B. na przewlekłość postępowania Wójta Gminy C. w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Skarżący L. B. i M. B. w piśmie z dnia 3 października 2020 r. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia [...] września 2020 r. (nr [...]), którą utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy C. z dnia [...] czerwca 2020 r (nr [...]) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozgraniczenia nieruchomości. Jednocześnie zarzucili również Wójtowi Gminy C. przewlekłe prowadzenie postępowania, co potraktowane zostało jako wniesienie skargi także na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ pierwszej instancji.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy C. wniósł o je odrzucenie z uwagi na niewyczerpanie przez skarżących środków zaskarżenia, to jest niewniesienia ponaglenia zgodnie z art. 37 § 1-3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. -Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 z późn. zm. - dalej jako "k.p.a."), a na wypadek nieuwzględnienia tego wniosku wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm. - dalej jako "p.p.s.a."), Sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Według zaś art. 58 § 3 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym.
Na wstępie zwrócenia uwagi wymaga rzecz podstawowa, a mianowicie to, że kwestia dopuszczalności skargi zawsze stanowi warunek jej merytorycznego procedowania, bowiem niespełnienie przez skargę tego warunku stanowi nieusuwalną procesową przeszkodę merytorycznej oceny zasadności skargi i w konsekwencji skutkuje jej odrzuceniem.
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie było przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wójta Gminy C. w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości.
Zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje, m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a (pkt 8) oraz bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw (pkt 9).
Z przywołanych przepisów wynika więc, że skarga na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest dopuszczalna w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień, innych aktów lub czynności albo interpretacji przepisów prawa podatkowego. Stwierdzenie natomiast braku wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia o charakterze przedmiotowym, uniemożliwia nadanie skardze biegu i jej merytoryczne rozpoznanie, co skutkuje jej odrzuceniem.