Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. B. na bezczynność Rady Gminy W. w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Wójta G. postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 8 marca 2013 r., skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. B. B. wniósł skargę na Wójta Gminy W. w sprawie nieprawidłowości związanych z otrzymywaną korespondencją podatkową. Skarga została przekazana do Rady Gminy W.
Po rozpatrzeniu skargi Rada Gminy podjęła uchwałę nr [...], z dnia [...] 2013 r., w której uznała złożoną skargę za zasadną.
W dniu [...] 2013 r. za pośrednictwem Rady Gminy B. B. wniósł skargę do sądu administracyjnego, gdyż nie udzielono mu pełnej informacji, jak została załatwiona jego skarga.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy W. wniosła o jej oddalenie jako bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, że analiza treści skargi i akt administracyjnych wskazuje na możliwość różnej kwalifikacji skargi wniesionej przez B. B. Sąd zakwalifikował pismo skarżącego jako skargę na bezczynność, kierując się ściśle interpretowanym brzmieniem żądania. Możliwe byłoby również potraktowanie pisma jako skargi na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] 2013 r. Należy jednak podkreślić, że przy żadnej z tych kwalifikacji skarga nie nadaje się do merytorycznego rozpoznania przez sąd, co musi skutkować jej odrzuceniem.
Działalność sądów administracyjnych polega na sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości poprzez kontrolę zgodności z prawem działań administracji publicznej (art. 184 Konstytucji RP, art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych; Dz. U. Nr 153, poz. 1269; art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.; dalej jako: p.p.s.a.). Przedmiotem kontroli sądu są określone w art. 3 § 2 p.p.s.a. lub przepisach odrębnych przejawy (formy) działalności organów administracji publicznej. Art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. pozwala również na zaskarżenie bezczynności lub przewlekłości postępowania prowadzonego przez organ administracji publicznej, jeśli miał on zająć stanowisko w jednej z form prawnych określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a.
Z powyższych regulacji wynika, że skarga na bezczynność jest dopuszczalna wówczas, gdy żądane przez stronę skarżącą działanie miałoby przybrać formę decyzji administracyjnej, postanowienia, czynności materialno-technicznej lub indywidualnej interpretacji podatkowej.
W badanej sprawie przedmiotem skargi jest bezczynność Rady Gminy W. polegająca na nierozpatrzeniu skargi B. B. z dnia [...] 2013 r. na działalność Wójta Gminy W.
Pismo z dnia [...] 2013 r. stanowiło skargę w rozumieniu art. 227 Kodeksu postępowania administracyjnego, inicjującą postępowania prowadzonego w trybie skargowym, regulowane przepisami działu VIII k.p.a. W myśl art. 239 pkt 3 k.p.a. to rada gminy jest właściwa do rozpatrzenia skargi dotyczącej działalności wójta.
W orzecznictwie panuje niekwestionowany pogląd, że w sprawach dotyczących postępowania skargowego nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Działania podejmowane przez organ w trybie postępowania w sprawie skarg i wniosków, normowane przepisami działu VIII k.p.a., nie mają formy aktu lub czynności, o jakich mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a. Wnioskodawcy niezadowolonemu ze sposobu załatwienia wniosku służy prawo wniesienia skargi, o której mowa w art. 246 § 1 k.p.a. W razie nierozpatrzenia skargi wniesionej na podstawie art. 227 k.p.a. stronie nie służy skarga na bezczynność organu (por. postanowienie NSA z 12 marca 2013 r., I OSK 318/13, LEX nr 1305299).
W świetle powyższego, skoro przedmiotem żądań i zarzutów skarżącego jest domniemana bezczynność Rady Gminy w zakresie objętym postępowaniem skargowym, skarga sądowa w niniejszym postępowaniu nie może być merytorycznie rozpoznana i podlega odrzuceniu.
Oceny tej nie zmieniłoby przyjęcie, że przedmiotem skargi B. B. jest nie bezczynność Rady, lecz jej uchwała z dnia [...] 2013 r. Uchwała ta została podjęta w trybie postępowania skargowego, regulowanego przepisami działu VIII k.p.a., a zatem z identycznych przyczyn jak wyżej przedstawione, skarga sądowa na tą uchwałę podlegałaby oddaleniu.
Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że skarżący nie dopełnił obowiązku wezwania organu (Rady Gminy) do usunięcia naruszenia prawa przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego. Obowiązek taki nakłada art. 101a w zw. z art. 101
2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, ze zm.). Nawet gdyby skarga do sądu dotyczyła działania lub zaniechania objętego zakresem kontroli sądu, musiałaby zostać odrzucona ze względu na niedopełnienie wskazanego wymogu.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.
3