Dnia 19 czerwca 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J B na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia r., nr w przedmiocie ponaglenia na niezałatwienie sprawy w terminie postanawia odrzucić skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia 16 lutego 2012 r. uznało za nieuzasadnione ponaglenie J na przewlekłe działanie Wójta Gminy i niezachowanie ustawowych terminów załatwienia sprawy dotyczącej ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości.
Pismem z dnia 18 marca 2012 r. strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na powyższe postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje :
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd administracyjny orzeka w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
W rozpatrywanej sprawie przedmiotem skargi skarżąca uczyniła postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego o uznaniu za niezasadne jej ponaglenia w sprawie przewlekłości postępowania Wójta Gminy dotyczącej podatku od nieruchomości za 2011 rok.
W ocenie Sądu, zaskarżone postanowienie nie spełnia żadnego z wymogów wskazanych w powołanym wyżej art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a., warunkujących sądową kontrolę legalności. Postanowienie to nie kończy bowiem postępowania ani też nie rozstrzyga sprawy administracyjnej (podatkowej) co do jej istoty, a ponadto nie służy na nie zażalenie. Jest ono rodzajem postanowienia, o których mowa w art. 216 § 2 Ordynacji podatkowej.
Ponaglenie to bowiem swoisty środek procesowy, do którego nie mają zastosowania przepisy dotyczące zażaleń. Celem zaś postanowienia wydanego na podstawie art. 141 O.p. jest spowodowanie, aby rozstrzygnięcie co do istoty zostało wydane.
Już tylko na marginesie niniejszej sprawy wyjaśnić należy stronie skarżącej, że merytoryczne rozstrzygnięcie zasadności podniesionych w skardze zarzutów co do bezczynności organu (przewlekłego prowadzenia postępowania administracyjnego) może nastąpić wyłącznie w wyniku wniesienia skargi na bezczynność organu I instancji (przewlekłe prowadzenie postępowania) nie zaś na postanowienie organu wyższego stopnia w przedmiocie ponaglenia.
Z tych względów Sąd uznając skargę za niedopuszczalną, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.