Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk Sędzia NSA Józef Kremis (sprawozdawca) Sędzia WSA Maciej Guziński Protokolant Katarzyna Dziok po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. P. na bezczynność Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. w przedmiocie nierozpoznania odwołania od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia 24 stycznia 2005 r. Nr [...] postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 15 listopada 2005 r., skierowanym do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu, skarżący M. P. złożył skargę na bezczynność Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. w związku z nierozpoznaniem przez ten organ w ustawowym terminie jego odwołania od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia 24 stycznia 2005 r., nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
W odpowiedzi na skargę strona przeciwna wniosła o jej oddalenie wskazując, że w związku z wpłynięciem odwołania M. P. w dniu 18 lutego 2005 r. organ II instancji zwrócił się do skarżącego o rozważenie możliwości wyjazdu na badanie konsultacyjne do Instytutu Medycyny Pracy w Ł. lub do Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., który wyda w tej sprawie ostateczną opinię. W odpowiedzi skarżący poinformował, iż nie zgadza się na badanie w Instytucie podnosząc, że nie stać go na opłacenie kosztów podróży i zakwaterowania. Wobec braku zgody na wyjazd w celu wykonania badań, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. skierował całość akt sprawy do Instytutu Medycyny Pracy w S. celem ponownego przeanalizowania i wydania ostatecznego orzeczenia lekarskiego na podstawie zgromadzonej dokumentacji. Podniesiono, że Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. będzie kontynuował postępowanie administracyjne w sprawie choroby zawodowej u M. P. dopiero po otrzymaniu ostatecznej i decydującej opinii medycznej wydanej przez Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1271 ze zm.) z dniem 1 stycznia 2004 r. przestała obowiązywać ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, a sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, stosownie do dyspozycji art. 97 § 1 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.s.a.).
Zgodnie z art. 52 § 1 p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.s.a.). Droga sądowa staje się zatem dopuszczalna dopiero po wyczerpaniu możliwości załatwienia sprawy w trybie postępowania administracyjnego. Wniesienie skargi na bezczynność organu jest więc dopuszczalne dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, do których należy zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie wniesione do organu administracji publicznej wyższego stopnia (art. 37 k.p.a.).
Z odpowiedzi na skargę i akt administracyjnych wynika, że M. P. nie złożył zażalenia na bezczynność organu administracyjnego do organu wyższego stopnia. Skoro zatem skarżący nie wyczerpał przysługujących mu środków zaskarżenia i w ten sposób nie spełnił jednego z niezbędnych warunków wniesienia skargi, skarga jako przedwczesna podlegała odrzuceniu na podstawie powołanego na wstępie art. 58 § 1 pkt 6) p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.