Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 7 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K.S. o zasądzenie nieopłaconych w całości kosztów pomocy prawnej w sprawie ze skargi T. K. na bezczynność Starosty W. w przedmiocie niewydania zatrzymanego prawa jazdy postanawia: 1. przyznać radcy prawnemu K. S. od Skarbu Państwa- Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu opłatę za zastępstwo prawne w wysokości 219, 60 zł (dwieście dziewiętnaście i 60/100 złotych), w tym 22% VAT; 2. odmówić przyznania pozostałych wnioskowanych kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.
Postanowieniem z dnia 28 maja 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu przyznał skarżącemu prawo pomocy w m.in. w zakresie ustanowienia radcy prawnego. Na tej podstawie, po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., na pełnomocnika skarżącego został wyznaczony w dniu 21 czerwca 2010 r. radca prawny K.S..
Pełnomocnik wraz z opinią o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej pismem z dnia 16 lipca 2010 r. wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w wysokości 329, 40 zł brutto.
Mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności Sąd uznał, że pełnomocnikowi należy przyznać opłatę za zastępstwo prawne w wysokości 216, 60 zł (kwota ta zawiera podatek VAT) wyliczoną stosownie do § 15 w zw. z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" oraz pkt 2 lit. "b" w zw. z § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w zw. art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)
Wniosek pełnomocnika o przyznanie opłaty za zastępstwo prawne w zakresie przekraczającym ww. kwotę jest bezzasadny. W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna i przy obliczeniu opłaty za zastępstwo prawne należało wziąć pod uwagę stawkę 240 zł przewidzianą dla "innej sprawy" (§ 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" ww. rozporządzenia), na co zresztą wskazywał sam pełnomocnik w swoim wniosku. Z uwagi na fakt, iż wynagrodzenie dla pełnomocnika dotyczyło już czynności wykonanej w drugiej instancji, pełnomocnikowi należało się jedynie 75 % ww. stawki (§ 14 ust. 2 pkt 2 lit. "b" zd. drugie ww. rozporządzenia), tj. 180 zł zwiększone następnie o podatek VAT.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- zwanej dalej u.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyżej wskazanych przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 u.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.