Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. P. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny z powodu nieprzekazania skargi wraz z odpowiedzią na skargę oraz aktami administracyjnymi postanawia wymierzyć Dyrektorowi Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia grzywnę w kwocie 500 (pięćset) złotych.
W dniu 1 października 2009 r. do Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia wpłynęła skarga W. P. z dnia 28 września 2009 r. przekazana temu organowi przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, do którego przedmiotową skargę wniesiono z pominięciem organu administracji publicznej.
Jak wynika z odpowiedzi organu na wniosek o ukaranie go grzywną Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia uznał, iż przekazana przez tutejszy Sąd skarga przesłana została celem jej rozpatrzenia zgodnie z właściwością.
W następstwie, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, dnia 18 listopada 2009 r. organ poinformował W. P. o podtrzymaniu dotychczasowego stanowiska w jej sprawie wyrażonego pismami z dnia 16 lipca 2009 r. oraz 25 sierpnia 2009 r.
W dniu 29 stycznia 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynął wniosek W. P. o wymierzenie organowi grzywny za nie przekazanie skargi w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Przepis art. 54. § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej p.p.s.a. wyznacza generalną zasadę wnoszenia skargi do sądu administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ administracji publicznej ma 30 dni na przekazanie sądowi skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy (art. 54 § 2 p.p.s.a). Termin ten liczy się od dnia wniesienia skargi do organu.
W niniejszej sprawie W. P. wniosła skargę na działanie Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia bezpośrednio do tutejszego Sądu. Mając na względzie obowiązujący tryb wnoszenia skargi za pośrednictwem organu administracji, Wojewódzki Sąd Administracyjny przekazał skargę właściwemu organowi. Trzydziestodniowy ustawowy termin przekazania skargi wraz z aktami i odpowiedzią na nią właściwemu Sądowi Administracyjnemu zaczął biec od dnia doręczenia skargi organowi, tj. od dnia 1 października 2009 r., a upłynął 31 października 2009 r.
Do chwili obecnej organ nie przekazał sądowi skargi W. P., a dokonane przez niego czynności zakończone pismem z dnia 18 listopada 2009 r., pomimo intencji organu do zbadana sprawy zainicjowanej wniesieniem skargi, nie czynią zadość bezwzględnemu obowiązkowi wynikającemu z art. 54 § 2 p.p.s.a.
W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że obowiązek przekazania skargi wniesionej za pośrednictwem organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., jest niezależny od tego, czy sąd administracyjny jest właściwy do rozpoznania tej skargi. Obowiązek ten jest niezależny też od tego, czy - obiektywnie rzecz ujmując - organ, za pośrednictwem którego wniesiono skargę, jest organem administracji publicznej. W art. 54 § 2 p.p.s.a. chodzi o organ w subiektywnym znaczeniu, czyli o podmiot, o którym skarżący twierdzi, że jest organem administracji publicznej, którego działanie lub bezczynność poddana jest kognicji sądów administracyjnych (por. postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 19 listopada 2007r. sygn. akt II SO/Gd 5/07 publ. ONSAiWSA 2009/4/69).
W tej sytuacji zastosowanie ma przepis art. 55 § 1 p.p.s.a., który stanowi, iż w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. (do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów).
Regulacja ta ma niewątpliwie na celu dyscyplinowanie organów administracji publicznej do terminowego wykonania wskazanego powyżej obowiązku, a w przypadku jego niewykonania pełni również funkcję represyjną w stosunku do organu.
W. P. skorzystała z przysługującego jej uprawnienia i złożyła wniosek o ukaranie organu grzywną. Wniosek ten w opinii Sądu jest w pełni zasadny, bowiem organy administracji publicznej nie mogą w zastępstwie uprawnionego do kontroli działalności administracji publicznej sądu administracyjnego same dokonywać formalnej ani merytorycznej oceny skarg.
Z powyższych względów Sąd, na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. wymierzył organowi grzywnę w kwocie 500 złotych.
Wysokość orzeczonej grzywny Sąd ustalił, mając na uwadze wszystkie okoliczności sprawy.