Wniosek w przedmiocie nałożenia grzywny na Odwoławczą Komisję Dyscyplinarną dla Studentów
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Wołek Sędziowie NSA Grażyna Danielec NSA Piotr Lechowski (spr.) Protokolant Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu w dniu 24 września 2008 r. na rozprawie sprawy z wniosku J. B. w przedmiocie nałożenia grzywny na Odwoławczą Komisję Dyscyplinarną dla Studentów postanawia: odrzucić wniosek

Uzasadnienie strona 1/2

Wniesionym dnia 22.01.2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnioskiem, z powołaniem na przepisy art. 55 § 1 w zw. z art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarżąca domaga się wymierzenia grzywny Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów z powodu nieprzekazanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w terminie skargi z dnia 5.10.2007 r. na bezczynność z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy.

Uzasadniając wniosek skarżąca podniosła, że dnia 11 października 2007 r., Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna dla Studentów otrzymała datowaną na dzień 5 października 2007 r., a adresowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i wniesioną za pośrednictwem Odwoławczej Komisji, skargę J. B. na bezczynność tego organu polegającą na nieusunięciu z obrotu prawnego bezprawnego zdaniem skarżącej postanowienia tej Komisji z dnia [...] prostującego pomyłki w orzeczeniu tej Komisji, mimo wcześniejszego wezwania Komisji w trybie art. 52 ustawy ppsa do usunięcia naruszenia prawa przez usunięcie tego postanowienia z obrotu prawnego.

W dalszej części wniosku podniesiono, że pismem z dnia 27.11.2007 r. (k. 20 akt sygn III SA/Kr 954/07) J. B. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z prośbą o informację, czy jej skarga z dnia 5.10.2007 r., w której zaskarżyła także bezczynność Odwoławczej Komisji, została przez ten organ przedstawiona Sądowi z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy, a ponieważ nie uzyskała odpowiedzi uznała, że skarga z dnia 5.10.2007 r. nie została przekazana Sądowi z zachowaniem wymogów art. 54 § 2 ppsa.

Zdaniem skarżącej jest to drugi przypadek naruszenia przez Odwoławczą Komisję Dyscyplinarną art. 54 § 2 ppsa, gdyż pierwszym było przekazanie po upływie terminu jej skargi na orzeczenie w przedmiocie wydalenia z uczelni wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi.

W odpowiedzi na wniosek Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna podniosła, że dnia 19.10.2007 r. złożyła w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym, datowaną na 17 października 2007 r. odpowiedź na skargę J. B. wraz z jej skargą z dnia 5.10.2007 r. i z zaznaczeniem, że akta administracyjne znajdują się już przy sprawie III SA/Kr 449/07 tego Sądu a zatem, że czynności dokonała w terminie.

Z akt sprawy III SA/Kr 954/07 tut. Sądu wynika, że:

J. B. za pośrednictwem Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów skierowała do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, datowaną na 5.10.2007 r. skargę "na postanowienie (bez znaku) z dnia [...] Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów .... o sprostowanie oczywistych "pomyłek" pisarskich w orzeczeniu tego organu wydanym w dniu [...]", przedmiotem sprawy o wskazanej wyżej sygnaturze akt III SA/Kr 954/07 jest skarga z 5.10.2007 r. na postanowienie w przedmiocie sprostowania orzeczenia, w dalszej treści w/w skargi z dnia 5.10.2007 r. skarżąca wskazała, że pismo to stanowi "jednocześnie skargę na bezczynność Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej polegającą na nieusunięci zaskarżonego skargą, postanowienia tej Komisji z dnia [...] z obrotu prawnego mimo wezwania Organu w trybie art. 52 ppsa, do usunięcia naruszenia prawa", przedstawiając w dniu 19.10.2007 r. (data wpływu k. 4 akt III SA/Kr 954/07), odpowiedź na skargę z dnia 5.10.2007 r. sformułowaną jako "skarga na postanowienie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej z [...] w przedmiocie sprostowania" i jako "jednocześnie skarga na bezczynność Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej w nieusunięciu z obrotu prawnego powyższego postanowienia mimo wezwania w trybie art. 52 ppsa", Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna odniosła się także do tego zarzutu uznając, iż brak podstaw prawnych takiego żądania.

Strona 1/2