Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku J. W. o ustanowienie adwokata w sprawie dotyczącej zaskarżenia decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie pomocy finansowej związanej z powodzią postanawia: I. zwolnić skarżącego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych; II. ustanowić na rzecz skarżącego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Wnioskiem z dnia 28 listopada 2010 r. złożonym na urzędowym formularzu "PPF" skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienia adwokata. Skarżący wskazał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jest bezrobotny. Posiada dom o powierzchni 70 m2, który został zalany podczas powodzi w kwietniu 2010 r. i przeznaczony jest do kapitalnego remontu. Konieczne jest wysuszenie domu na zimę. Skarżący nadmienił, że jest chory. Nie posiada żadnych oszczędności ani wartościowych przedmiotów. Zaznaczył, że jest zadłużony na ok. 2000 złotych.
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2010 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym ustanawiając na jego rzecz adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Sprzeciw od powyższego postanowienia w ustawowo zakreślonym, terminie wniósł J. W. wnosząc o przyznanie prawa pomocy w całkowitym zakresie. Do sprzeciwu załączył zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy, z którego wynika, że od 15 lutego 2010 r. jest zarejestrowany bezrobotny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z dnia 20 września 2002r. Nr 153, poz. 1270 z p. zm. - dalej zwanej p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. W związku z tym, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do odrzucenia sprzeciwu, wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w podlega rozpoznaniu przez sąd.
Zgodnie z art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ( § 2 art. 245 p.p.s.a.). Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3 art. 245 p.p.s.a.).
Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej na podstawie art. 246 § 1 w/w ustawy przysługuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym) lub gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym).
W ocenie Sądu zaistniałe w niniejszej sprawie okoliczności uzasadniają przyznanie skarżącemu prawa pomocy w całkowitym zakresie. Skarżący jest osobą bezrobotną. Nie posiada stałego źródła dochodu ani oszczędności. Posiadany przez skarżącego dom zabezpiecza jego potrzeby bytowe, a zatem jego sprzedaż czy też obciążenie celem zdobycia środków na koszty postępowania pozbawiłoby skarżącego koniecznego utrzymania. Skarżący nie posiada również przedmiotów wartościowych, ani zgromadzonych oszczędności, w więc również w ten sposób nie jest w stanie zdobyć funduszy potrzebnych na prowadzenie sprawy przed sądem. Poza tym zaznaczyć należy, że dom skarżącego położony jest na terenach zalewowych i dom ten wraz z gospodarstwem domowym został zalany podczas powodzi.
Zdaniem Sądu sytuacja majątkowa skarżącego powoduje, że nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku koniecznego dla swego utrzymania. Tym samym stwierdzić należy, że skarżący spełnia wymogi określone w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł jak w sentencji postanowienia, biorąc za podstawę art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.).