Dnia 26 września 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Sędzia NSA Irena Krzemieniewska po rozpoznaniu w dniu 26 września 2014 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T. G. o wymierzenie grzywny Staroście [...] za nieprzekazanie skargi do Sądu p o s t a n a w i a: odrzucić wniosek T. G. o wymierzenie grzywny.
Wnioskiem z dnia 10 września 2014 r. T. G. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o wymierzenie grzywny Staroście [...] za nieprzekazanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jego skargi na bezczynność z dnia [...] r. w sprawie znak: [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek T. G. jest niedopuszczalny i podlega odrzuceniu.
W myśl art. 64 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) dalej powoływanej jako p.p.s.a., do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada dopuszczalność złożonego wniosku, w tym ze względu na materię sprawy, w której wniosek został złożony.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 4p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Przepis ten przewiduje niedopuszczalność skargi na skutek zaistnienia stanu sprawy w toku, co stanowi przeszkodę do równoczesnego prowadzenia postępowania sądowego ze skarg tego samego podmiotu na ten sam akt administracyjny oraz z powodu wcześniejszego jej merytorycznego załatwienia, a zatem odnosi się do pojęcia powagi rzeczy osądzonej (res iudicata), która zachodzi przy tożsamości przedmiotowej (tożsamość sprawy) i tożsamości podmiotowej (tożsamość stron).
Prawomocne osądzenie sprawy (res iudicata) odnosi ten skutek, że nie można w takiej samej sprawie wszcząć nowego postępowania sądowoadministracyjnego między tymi samymi stronami.
Przedmiotem wniosku skarżącego wniesionego w niniejszej sprawie jest ukaranie organu grzywną za nieprzekazanie sądowi administracyjnemu skargi z dnia [...] r. na bezczynność organu w sprawie znak: [...].
Należy zauważyć, iż skarżący złożył ww. wniosek o tej samej treści - w tym samym przedmiocie - po raz kolejny. Pierwszy wniosek z dnia 10 maja 2014 r. skarżący złożył bowiem w sprawie zarejestrowanej pod sygn. akt III SO/Łd 6/14, w której postanowieniem z dnia 23 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny umorzył postępowanie administracyjne na podstawie art. 60 i art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a. Powyższe postanowienie stało się prawomocne z dniem 8 lipca 2014 r.
Zatem w rozpoznawanym przypadku w obu sprawach zachodzi tożsamość podmiotów i przedmiotu postępowania. Skarżący złożył takie same wnioski o ukaranie grzywną w dwóch sprawach, przy czym jedna z nich została już prawomocnie rozstrzygnięta.
W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
e.o.