Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Alberciak po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T.G. o wymierzenie grzywny Staroście [...] Wschodniemu za nieprzekazanie skargi do Sądu postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne. U.K.
W dniu 10 maja 2014 r. T.G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wniosek o wymierzenie Staroście [...] Wschodniemu grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi z dnia 2 kwietnia 2014 r. na bezczynność organu w sprawie znak: [...]
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III z dnia 14 maja 2014 r. skarżący został poinformowany o tym, że skarga ta została przekazana do sądu przez organ w dniu 15 kwietnia 2014 r., a sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt III SAB/Łd 13/14. Wezwano też skarżącego do wypowiedzenia się, czy wobec powyższego popiera wniosek o wymierzenie grzywny organowi w terminie 7 dni pod rygorem uznania, że popiera wniosek.
W odpowiedzi na to wezwanie w piśmie z dnia 19 maja 2014r. opatrzonym datą "16.05.2014" skarżący, wskazując na bezprzedmiotowość wniosku, oświadczył, że wnosi o jego "wycofanie".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem wniosku skarżącego wniesionego w niniejszej sprawie jest ukaranie organu grzywną za nieprzekazanie sądowi administracyjnemu skargi. Z treści art. 64 § 3 p.p.s.a. (tekst jedn.: Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wynika, że do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2008 r., sygn. akt II FPS 1/08 (ONSAiWSA 2008/3/42, OSP 2008/9/91, Prok.i Pr.-wkł. 2008/9/48, ZNSA 2008/3/125, Lex nr 360881) wniosek o wymierzenie organowi grzywny wymieniony w art. 55 § 1 zdanie pierwsze p.p.s.a., jest pismem wszczynającym odrębne postępowanie w rozumieniu art. 63 p.p.s.a.
Nie budzi wątpliwości, że wniosek taki może zostać cofnięty przez skarżącego. Przesłanki dopuszczalności cofnięcia wniosku reguluje z mocy art. 64 § 3 p.p.s.a. stosowany odpowiednio art. 60 p.p.s.a. Z unormowania tego wynika, że skarżący może cofnąć wniosek. Cofnięcie wniosku wiąże sąd. Czynność procesowa cofnięcia wniosku oparta jest zatem na zasadzie rozporządzalności. Jednakże sąd może uznać cofnięcie za niedopuszczalne, jeżeli zmierzałoby ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W rozpoznawanej sprawie sąd nie dopatrzył się zaistnienia przesłanek kwalifikujących cofnięcie wniosku jako niedopuszczalne. Co więcej, skarga na bezczynność Starosty [...] Wschodniego została przekazana przez organ do sądu przed upływem trzydziestodniowego terminu określonego w art. 54 § 2 p.p.s.a. Skargę tę skarżący wniósł bowiem w dniu 2 kwietnia 2014 r., zaś organ administracji przekazał ją sądowi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy już w dniu 15 kwietnia 2014 r.
Jeżeli skarżący skutecznie cofnął wniosek sąd, stosownie do art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a., wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.
Mając powyższe na uwadze, sąd na podstawie art. 60 i art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.
U.K.