Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Ciołek po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym, w sprawie z wniosku O.S. o wymierzenie grzywny Wojewodzie D. w przedmiocie nieprzekazania skargi postanawia: I. wymierzyć Wojewodzie D. grzywnę w kwocie 1.000 zł (słownie: tysiąc) złotych; II. zasądzić od Wojewody D. na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Strona skarżąca wniosła skargę na bezczynność Wojewody D.(dalej: Wojewoda), w sprawie wydania zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. Skarga wpłynęła do organu 29 stycznia 2020 r.
Organ przekazał skargę do Sądu przesyłką nadaną w urzędzie pocztowym w dniu 17 marca 2021 r. (data wpływu do Sądu - 19 marca 2021 r.).
Pismem z 21 grudnia 2020 r., strona skarżąca wniosła o ukaranie Wojewody grzywną za nieprzekazanie skargi do Sądu.
W odpowiedzi na wniosek, Wojewoda podniósł, że w dniu 29 stycznia 2020 r. wpłynęła do siedziby organu skarga. Wyjaśnił, że nieprzekazanie skargi w terminie wynikało z niemożliwości odnalezienia akt sprawy ze względu na opisanie teczki błędnym nazwiskiem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ ten przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania (art. 54 § 2 ustawy). Stosownie zaś do art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy.
Podkreślić należy, że celem grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a., jest nie tylko pełnienie funkcji dyscyplinującej (mającej na celu doprowadzenie do wykonania przez organ ciążącego na nim obowiązku procesowego, o czym organ winien pamiętać), ale również funkcji represyjnej. Ta druga funkcja służy bowiem ochronie wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa strony do rozpoznania sprawy sądowej bez nieuzasadnionej zwłoki. Poza tym grzywna ta pełni również funkcję prewencyjną, albowiem ukaranie nią służy także zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości, zarówno przez ukarany organ, jak i przez inne organy. W wymiarze indywidualnym ukarany organ będzie wszak chciał uniknąć powtórzenia takiej sytuacji, choćby z uwagi na związane z tym uszczuplenie środków finansowych (por. uchwała 7 sędziów NSA z 3.11.2009 r. sygn. akt II GPS 3/09, ONSAiWSA 2010/1/2, post. NSA z 11.05.2012 r. sygn. akt I OZ 328/12, Lex nr 1164456).
Jednakże powołany przepis nie obliguje Sądu do wymierzenia grzywny. Kwestia ta pozostawiana jest uznaniu sądu orzekającego. Sąd bowiem "może" orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Oznacza to, że przy rozstrzygnięciu wniosku o wymierzenie organowi grzywny należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, tj.: przyczyny niewypełnienia obowiązków, czas jaki upłynął od wniesienia skargi, oraz okoliczność czy organ przed rozpatrzeniem wniosku obowiązek wypełnił, wyjaśnił powody niedotrzymania terminu. Wymierzenie organowi grzywny ma bowiem na celu nie tylko dyscyplinowanie organu, lecz również ma stanowić sankcję - co już zostało przez Sąd podkreślone - za naruszenie podstawowego prawa jednostki do rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.