Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. V.i I. V. na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie statutu Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w kwestii wniosku D. V. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych postanawia: 1. umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy;
Pismem z dnia 21 września 2017 r. D. V.wniósł skargę na sześć aktów wydanych przez organy samorządowe Miasta B.. Skarżący opłacił od tej skargi wpis, w kwocie 300 zł. Zarządzeniem z dnia 25 października 2017 r. powyższa skarga została rozdzielona, w wyniku czego zarejestrowano sześć odrębnych spraw pod sygn. akt od IV SA/Gl 1018/17 do IV SA/Gl 1023/17.
W treści przedmiotowej skargi D. V. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych, z kolei w późniejszym piśmie datowanym na 1 grudnia 2017 r. doprecyzował zakres swojego żądania wywodząc, iż żąda zwolnienia od kosztów sądowych "w granicach nieuiszczonej opłaty od skargi".
W tym stanie rzeczy, wnioski skarżącego zostały odnotowane przez Przewodniczącego Wydziału IV w zarejestrowanych w wyniku rozdzielenia skargi sprawach o sygn. akt od IV SA/Gl 1019/17 do IV SA/Gl 1023/17 - gdzie wpis nie został uiszczony. Następnie Przewodniczący Wydziału IV przedstawił rzeczone wnioski o przyznanie prawa pomocy referendarzowi sądowemu, celem rozpoznania.
Przedmiotem niniejszego postanowienia jest wniosek dotyczący sprawy o sygn. akt IV SA/Gl 1023/17.
Ponieważ żądanie to nie zostało wyrażone w wymaganej przepisami formie, referendarz sądowy, wezwaniem z dnia 5 stycznia 2018 r. zwrócił się do skarżącego o złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu, według ustalonego wzoru.
Odpowiadając na powyższe skarżący nadesłał wymagany urzędowy formularz "PPF", w którym sprecyzował, iż domaga się zwolnienia od kosztów sądowych. Kilka dni później do Sądu wpłynęło jednak jego pismo procesowe datowane na 14 lutego 2018 r., gdzie wywiódł, że złożony przezeń formularz jest nieaktualny (według wzoru nieuwzględniającego ostatniej nowelizacji stosownych przepisów) i dlatego wnosi o pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
W tym stanie rzeczy, pismem z dnia 27 lutego 2018 r. wyjaśniono skarżącemu, że chociaż nadesłany przezeń formularz "PPF", rzeczywiście nie uwzględnia ostatniej nowelizacji wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U., poz. 142), to jednak nowelizacja ta sprowadza się wyłącznie do modyfikacji treści pkt 7 zawartego w formularzu pouczenia, dotyczącego możliwości złożenia wniosku spoza terenu Polski. Wskazano, że kwestia ta nie ma znaczenia dla niniejszego wniosku, a w rezultacie, złożenie formularza, który nie zawiera pkt 7 pouczenia w nowym brzmieniu, nie stanowi braku uniemożliwiającego nadanie temu wnioskowi dalszego biegu. Mając na względzie powyższe, skarżącego wezwano do sprecyzowania, czy zawarte w przywołanym piśmie z dnia 14 lutego 2018 r. żądanie "pozostawienia wniosku bez rozpoznania na zasadzie art. 257 p.p.s.a. i wezwania do usunięcia braków formalnych skarg, poprzez ich opłacenie" należy traktować jako cofnięcie wniosku o przyznanie prawa pomocy, czy też - w świetle zaprezentowanych wyżej rozważań - podtrzymuje on ten wniosek. Na wykonanie wezwania wyznaczono termin 7 dni pod rygorem uznania, że skarżący podtrzymuje swój wniosek.
Odpowiadając na powyższe wezwanie D. V. nadesłał pismo procesowe datowane na 3 kwietnia 2018 r., w którym oświadczył, iż wpisy od skarg we wszystkich jego sprawach o sygn. od IV SA/Gl 1019/17 do IV SA/Gl 1023/17, w kwotach po 300 zł zostały "w dniu dzisiejszym" uiszczone, w związku z czym jego wniosek stał się bezprzedmiotowy i dlatego - o ile jest to niezbędne do nadania sprawie dalszego biegu - cofa go. Do pisma skarżący dołączył dowody uiszczenia wpisów od skarg.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje.
Stosownie do treści art. 249a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Treść oświadczenia skarżącego zawartego w nadesłanym przezeń piśmie procesowym z dnia 3 kwietnia 2018 r. (karta nr 111 akt sprawy) nie pozostawia wątpliwości co do tego, że jego intencją jest cofnięcie złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy.
W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji, działając na podstawie przywołanego art. 249a p.p.s.a. w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 tej ustawy.