Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, , , po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi K. K. kwotę 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote, 80/100) tytułem ponoszonych przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.
Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2011 r. Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach przyznał skarżącemu R. Z. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu w sprawie z jego skargi na decyzje Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego.
Pismem z dnia [...] Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła dla skarżącego, jako pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata K. K. Pełnomocnik zgłosiła się do sprawy i brała udział w postępowaniu.
Na rozprawi, która odbyła się w dniu 1 września 2011 r. pełnomocnik skarżącego podtrzymała skargę w całości oraz wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, które nie zostały uiszczone ani w całości ani w części.
W wyroku z dnia 1 września 2011 r. mocą którego skarga R. Z. została oddalona Sąd nie orzekł o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez wyżej wskazanego adwokata.
Następnie w piśmie procesowym z dnia [...] pełnomocnik skarżącego wywiodła, że nie znalazła podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oraz wniosła o przyznanie nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. Jednocześnie adwokat oświadczyła, że przedmiotowe koszty nie zostały uregulowane ani w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyznaczony w ramach przyznanego stronie prawa pomocy pełnomocnik otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielanej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) zwanego dalej rozporządzeniem.
Stosownie do regulacji § 19 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych o których mowa w rozdziałach 3 - 5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki.
W myśl § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji, w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna ani decyzja, czy postanowienie Urzędu Patentowego wynoszą 240 zł.
Natomiast za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, jeżeli sprawę prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji, stawki minimalne wynoszą 50 % stawki minimalnej przewidzianej za postępowanie przed sądem pierwszej instancji. Stosownie do § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia.
Pełnomocnik skarżącego sporządziła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, przy czym prowadziła ona również sprawę w pierwszej instancji (za co nie otrzymała należnego wynagrodzenia). Stawka minimalna zatem za czynności dokonane przez adwokata w postępowaniu kasacyjnym wynosi 50 % z koty 240,00 zł - tj. 120, 00 zł.
Mając powyższe uregulowania na uwadze Sąd, biorąc również pod uwagę niezbędny nakład pracy oraz charakter sprawy, przyznał pełnomocnikowi skarżącego wynagrodzenie w stawce minimalnej w łącznej kwocie 360,00 zł, którą zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia należało powiększyć o 23 % podatku VAT.
Mając wszystko powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie wyżej przywołanych przepisów orzekł, jak w sentencji.