Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Miliczek- Ciszewska, , , po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi N.K. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów zobowiązanego w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu p o s t a n a w i a: odmówić przyznania prawa pomocy.
Pismem z dnia 16 października 2017 r. N.K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Gliwicach skargę na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...]r., nr [...]w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów zobowiązanego.
Wraz ze skargą N.K. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 244 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Stosownie natomiast do art. 245 § 1 cytowanej ustawy prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym, przy czym zgodnie z art. 243 P.p.s.a. może być ono przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Zgodnie natomiast z regulacją art. 247 P.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Z oczywistą bezzasadnością skargi mamy do czynienia przede wszystkim wówczas, gdy obowiązujące przepisy prawa jednoznacznie wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Chodzi więc o taką sytuację w której zarówno stan faktyczny jak i prawny konkretnej sprawy nie budzi wątpliwości, co do braku szans na wydanie pozytywnego dla skarżącego rozstrzygnięcia bądź zachodzą przesłanki odrzucenia skargi (por. J. P. Tarno "Postępowanie przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Warszawa 2008, s. 591).
W niniejszym postępowaniu mamy właśnie do czynienia z wyżej opisaną sytuacją. N.K. domagała się rozpatrzenia przez Sąd postanowienia Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów zobowiązanego.
Zgodnie z treścią przepisu art. 3 § 2 P.p.s.a kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;