Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik, po rozpoznaniu w dniu 5 września 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S., S. S. na decyzję Prezydenta Miasta R. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynęła skarga A. S. i S. S. skierowana przeciwko decyzji Prezydenta Miasta R. z dnia [...] r. Nr [...].
Z treści pisma nazwanego "sprostowaniem" skierowanego dodatkowo przez skarżących wynikało, iż przedmiotem skargi jest wyłącznie decyzja organu I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Jak stanowi art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30 sierpnia 2002 r. /Dz.U. Nr 153 poz. 1270/ kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1 - 3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4.
Jednakże, zgodnie z treścią art. 52 p.p.s.a, w każdym ze wskazanych wyżej przypadków konieczne jest wyczerpanie przysługujących stronie środków zaskarżenia.
Skarżący nie skierowali środka zaskarżenia w postaci skargi od decyzji organu administracji publicznej II instancji wydanej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, a po myśli art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę wnieść można po wyczerpaniu środków zaskarżenia, a zatem wyłącznie od decyzji organu II instancji, jeżeli z mocy ustawy orzeczenie takie jest przewidziane.
W przedmiotowej sprawie orzekało Samorządowe Kolegium Odwoławcze, jednakże zgodnie z wolą stron rozstrzygnięcie tego organu nie stanowiło przedmiotu skargi.
Skarga niniejsza podlega zatem odrzuceniu z mocy art. 58 § 1 ust. 6 p.p.s.a.