Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Kaznowska po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. B. na działanie Wojewody [...] w przedmiocie sposobu rozpatrzenia sprawy z wniosku o realizację lokalnego programu pomocy społecznej postanawia : odrzucić skargę
Pismem z dnia 14 grudnia [...] r. L. B. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na działanie Wojewody [...]. Jak wynika z treści tej skargi skarżący kwestionował skuteczność działań Wojewody [...] w zakresie unieważnienia uchwały Rady Miasta K. Nr [...] z dnia [...]r. w przedmiocie zaniechania i odmowy realizacji przez Gminę K. programu dla zapobiegania bezdomności dla mieszkańców K..
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, podnosząc, iż wniosek skarżącego załatwiony został w trybie przewidzianym w Dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego, czyli w trybie skargowym, które nie kończy się wydaniem decyzji administracyjnej, a zatem nie jest dopuszczalne wniesienie w takiej sprawie skargi do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpatrując niniejsza sprawę, zważył co następuje :
Z treści art. 221 Kodeksu postępowania administracyjnego wynika, iż ustawodawca zagwarantował w tej normie prawnej konstytucyjne prawo składania petycji, skarg i wniosków do organów państwowych, organów jednostek samorządu terytorialnego, organów samorządowych jednostek organizacyjnych oraz do organizacji i instytucji społecznych określając, iż petycje, skargi i wnioski mogą być składane do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej i można składać w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą.
W pierwszej kolejności przyjdzie zauważyć, iż skargę złożoną przez L. B. należy uznać jako złożoną w trybie art. 227 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Jak stanowi powołany powyżej art. 227 przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Skarga, o której mowa w tym artykule jest odformalizowanym środkiem obrony i ochrony różnych interesów jednostki, które nie dają podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego albo też nie mogą stanowić podstawy powództwa lub wniosku zmierzającego do wszczęcia postępowania sądowego. Skargi tego rodzaju są załatwione w samodzielnym jednoinstancyjnym postępowaniu uproszczonym, kończącym się nie decyzją administracyjną lecz czynnością materialnotechniczną - zawiadomienie skarżącego o sposobie załatwienia sprawy.
Dlatego też, koniecznym stało się rozstrzygnięcie, czy tego typu skargi objęte są kognicją sądów administracyjnych.
Zakres kontroli działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne został określony w ustawie z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz.U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.), poprzez stwierdzenie, że sąd administracyjny w zakresie swojej właściwości sprawuje kontrolę pod względem zgodności z prawem, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 1 § 2 ustawy). Z kolei ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) określa właściwość sądu administracyjnego, stanowiąc w art. 3 ustawy, iż właściwość ta obejmuje rozpatrywanie skarg na określone prawne formy działania administracji publicznej oraz inne sprawy z zakresu działalności administracji publicznej, jeżeli ustawa tak stanowi ( § 2 i § 3 tego artykułu) oraz w innych sprawach, jeżeli ustawa szczególna tak stanowi, a w art. 5 tej ustawy wskazane zostały sprawy, w których wyraźnie wyłączona została właściwość sądu administracyjnego.