Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.P. na Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. w przedmiocie usług opiekuńczych w kwestii wniosku o przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy;
Na urzędowym formularzu "PPF" A.P. wniósł o przyznanie prawa pomocy żądając w tym zakresie ustanowienia radcy prawnego i zwolnienia od kosztów sądowych. W uzasadnieniu skarżący podkreślił, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, niezdolną do samodzielnej egzystencji i potrzebuje pomocy innych osób w codziennym życiu. Oświadczył przy tym, iż gospodaruje samotnie i nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów o wartości przekraczającej 5.000 zł ani nieruchomości (nieruchomość, w której zamieszkuje jest przedmiotem sporu sądowego). Roczny dochód wnioskodawcy zadeklarowany został w kwocie 17.649 zł, uzyskiwanej przezeń z tytułu emerytury. W tym miejscu wnioskujący zaakcentował, że ponosi relatywnie znaczne koszty utrzymania, między innymi z tytułu opłat za energię elektryczną (63 zł), za wodę i kanalizację (po 40 zł), zakupu leków (200-300 zł) i opału (400 - 600 zł), a nadto uiszcza wydatki związane z rehabilitacją (2.621 zł - kwota poniesiona w roku 2015).
Równocześnie wzięto pod uwagę ustalenia poczynione w zakresie innej sprawy o sygn. akt IV SO/Gl 12/16, w zakresie której A.P. również ubiegał się o przyznanie prawa pomocy, a jego wniosek w tym przedmiocie został oddalony najpierw przez starszego referendarza a potem przez Sąd. W sprawie tej złożone zostało mianowicie pismo procesowe datowane na 16 maja 2016 r., sporządzone przez adwokata M.S. w zakresie odrębnej sprawy o sygn. akt II Ns 1558/14, toczącej się przed Sądem Rejonowym w B. (wspomniana adwokat działała w rzeczonej sprawie przed Sądem Rejonowym w B. jako pełnomocnik A.P). W piśmie tym podano, że skarżący uzyskał kwotę ponad 94 tysięcy zł tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia, a następnie umieścił te środki na lokatach bankowych.
Mając na względzie powyższe, wezwaniem z 22 marca 2017 r. zwrócono się do skarżącego o uzupełnienie danych dotyczących jego sytuacji materialnej, poprzez nadesłanie dokumentów bankowych pozwalających na dokonanie ustaleń dotyczących kwoty ponad 94 tysięcy zł, którą uzyskał tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia, a następnie przechowywał na lokatach bankowych. Wskazano, iż należy w tym zakresie nadesłać wyciągi bankowe lub zaświadczenia potwierdzające stan środków na wszystkich należących do skarżącego rachunkach bankowych, lokatach i kontach na dzień 30 czerwca 2016 r., z kolei w przypadku, gdyby wspomniane wyżej rachunki bankowe oraz lokaty zostały zlikwidowane - fakt ten należy potwierdzić np. stosownymi wyciągami bankowymi lub zaświadczeniami banków.
W odpowiedzi na powyższe skarżący nadesłał pismo procesowe datowane na 14 maja 2017 r., w którym stwierdził, iż "nie wie, o jakie dokumenty bankowe chodzi" w wezwaniu ani "z jakich banków i z jakich okresów" oraz zażądał sprecyzowania tego wezwania. Podniósł przy tym, że nie posiada żadnych oszczędności, o kwocie 94 tys. zł "w całym swoim życiu nie słyszał" i "nie może brać odpowiedzialności za pisma, które ktoś gdzieś pisał i przesyłał" Sądowi.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Stosownie do art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 § 1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.