Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. O. na zarządzenie Burmistrza B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie warunków przetargu pisemnego nieograniczonego na najem lokalu użytkowego postanawia odrzucić skargę
M. O. wniosła za pośrednictwem Rady Miejskiej w B. i Burmistrza B. pismo z dnia [...] r., które zatytułowała "skarga na zarządzenie Burmistrza B. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie warunków przetargu pisemnego nieograniczonego na najem lokalu użytkowego położonego przy ul. [...] w Ł.".
Burmistrz B. pismem z dnia [...] r. wezwał M. O. do sprecyzowania, czy wnosi ona skargę na zarządzenie, którą organ ma przesłać do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, czy też wzywa ona do usunięcia naruszenia prawa.
W odpowiedzi na wezwanie M. O. w korespondencji z dnia [...] r. wniosła o przekazanie skargi na zarządzenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Wobec tego organ przekazał do Sądu skargę wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi.
Zarządzeniem z dnia 7 stycznia 2013 r. Przewodniczący Wydziału IV wezwał skarżącą do wskazania, czy przed wniesieniem skargi do Sądu wystąpiła do Burmistrza B. z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
Skarżąca w piśmie z dnia [...] r. oświadczyła, że wystąpiła z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa do Rady Miejskiej oraz B. i jako dowód wskazała pismo z dnia [...] r. Czekała na odpowiedź gminy w sprawie tej skargi, od której mogłaby się odwołać do WSA w Gliwicach. Burmistrz przesyłając odpowiedź na skargę zadecydował, że Sąd rozpatrzy skargę.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, gdyż nie została ona poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
Zgodnie natomiast z art. 52 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm), zwanej dalej w skrócie jako "P.p.s.a." przesłanką dopuszczalności wniesienia skargi jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Tego rodzaju środkiem, w odniesieniu do uchwał i zarządzeń podejmowanych przez organy samorządu terytorialnego jest wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Złożenie wezwania do usunięcia naruszenia prawa stanowi zatem warunek dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego i wszczyna bieg terminu do wniesienia skargi (art. 53 § 2 P.p.s.a.). Wezwanie to ma bowiem charakter surogatu środka odwoławczego, a tym samym dopiero jego wykorzystanie pozwala na uznanie, że tok instancji w rozumieniu art. 52 § 4 P.p.s.a. został wyczerpany.
Z powyższego wynika, że dla skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego na zarządzenie Burmistrza B. zachodziła konieczność uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa. Jej wniesienie nie poprzedzone wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa powoduje bowiem niedopuszczalność skargi, co skutkuje jej odrzuceniem.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu z dnia 7 stycznia 2013 r. skarżąca wskazała jako wezwanie do usunięcia prawa jej pismo z dnia [...] r., jednakże Sąd nie może wziąć go pod uwagę, gdyż stanowi ono skargę do sądu administracyjnego. Wprawdzie skarżąca zawarła w jego treści wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jednakże wezwana przez organ do sprecyzowania żądania pisma oświadczyła wprost (pismo z dnia [...] r. znajdujące się w aktach administracyjnych), że stanowi ono skargę na zarządzenie Burmistrza B. z dnia [...] r. i wnosi o jej przekazanie do WSA w Gliwicach. Zatem wbrew twierdzeniom skarżącej, to ona a nie organ zdecydował o jego sprecyzowaniu i przesłaniu jako skargi do Sądu. Nie ulega również wątpliwości, że nawet w przypadku ewentualnego stwierdzenia, iż pismo z dnia [...] r. jest również wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa, to i tak skarga podlegałaby odrzuceniu. Trudno bowiem uznać, że w tym przypadku nastąpiło poprzedzenie skargi wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, skoro obie czynności nastąpiły jednocześnie.
Mając powyższe na uwadze, skoro skarga nie została poprzedzona wezwaniem do usunięcia prawa, to na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach orzekł jak na wstępie.