Sprawa ze skargi J. W. na Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w S. w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, , , po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. W. na Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w S. w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego postanawia: odrzucić skargę;

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej
Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r., skierowanym do "Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gliwicach", J. W. wniósł skargę na Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w S.. W tych ramach skarżący oświadczył, że w/w ośrodek odmawia przyznania dla jego syna K. W. zasiłku pielęgnacyjnego i rodzinnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Należało w punkcie wyjścia odnotować, że w sprawach z zakresu świadczeń rodzinnym organem upoważnionym do ich prowadzenia może być kierownik właściwego ośrodka pomocy społecznej (art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych - Dz. U. Nr 228, poz. 2255 ze zm.). Świadczeniami tymi są zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego, jak również świadczenia opiekuńcze, w tym zasiłek pielęgnacyjny i świadczenia pielęgnacyjne. Postępowanie w tych sprawach jest prowadzone pod reżimem Kodeksu postępowania administracyjnego - dalej w skrócie K.p.a. Oznacza to ni mniej ni więcej, że jeżeli w stosunku do skarżącego wydana została jakakolwiek decyzja bądź postanowienie organu pierwszej instancji, to przed wniesieniem skargi od sądu administracyjnego przysługiwało skarżącemu odwołanie do organu wyższego stopnia, w tym przypadku - Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., w trybie art. 127 K.p.a. w zw. z art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Osnowa skargi J. W. nie pozostawiła z kolei wątpliwości co do tego, że przedmiotem zaskarżenia jest w niej działalność organu pierwszej instancji. W konsekwencji uznano, że skarga w tej sprawie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu. Bez znaczenia dla zapadłego rozstrzygnięcia jest to czy przedmiotem skargi J. W. jest działanie organu pierwszej instancji, czy też jego bezczynność.

W myśl bowiem art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie: P.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziane w ustawie.

Jest przy tym zasadą, że skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 P.p.s.a.), co oznacza, że aby skarżący mógł skutecznie zainicjować i zachować właściwą drogę postępowania sądowoadministracyjnego winien skierować skargę bezpośrednio do organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Jedynie w okresie wskazanym w art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U Nr 153, poz. 1271 ze zm.), a więc od 1 stycznia 2004 r. do 1 stycznia 2006 r., bezpośrednie wniesienie skargi do sądu administracyjnego pozwalało na konwalidowanie niewłaściwego trybu wszczęcia postępowania.

Skarga J. W. z dnia [...] r., wniesiona została bezpośrednio do sądu administracyjnego w dacie wykraczającej poza czasookres przewidziany w art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co uniemożliwia przekazanie jej organowi, którego działanie bądź bezczynność zostały zaskarżone, a w konsekwencji również z tego powodu czyni tę skargę niedopuszczalną.

W wyniku poczynionych wyżej spostrzeżeń Sąd orzekł, jak w części dyspozytywnej postanowienia, działając na podstawie art. 58 § 3 P.p.s.a. oraz art. 58 § 1 pkt 6 tej ustawy. W myśl bowiem ostatniego z przytoczonych przepisów Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej