Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Beata Kalaga-Gajewska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi W. K. na pismo Prezydenta Miasta T. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wezwania do zapłaty nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego postanawia: odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta T., po wznowieniu postępowania uchylił w całości własne decyzje:
- z dnia [...] r. przyznającą W. K. dodatek mieszkaniowy na okres od [...] do [...] r. w wysokości [...] zł. miesięcznie;
- z dnia [...] r. przyznającą W. K. dodatek mieszkaniowy na okres od [...] do [...] r. w wysokości [...] -zł. miesięcznie;
- z dnia [...] r. przyznającą W. K.dodatek mieszkaniowy na okres od [...] r. do [...] r. w wysokości [...] -zł. miesięcznie oraz po ponownym rozpatrzeniu wniosków odmówił przyznania dodatku mieszkaniowego za wskazane okresy. Nadto zobowiązał W.K. do zwrotu kwoty [...] - zł. tytułem niesłusznie pobranego za te okresy dodatku mieszkaniowego. W podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołał art. 145 § 1 pkt 5 i art. 151 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu decyzji zaakcentował, iż w trakcie postępowania wyjaśniającego, po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania administracyjnego wyszło na jaw, iż W. K. w deklaracji o dochodach nie ujęła dochodów męża z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej z okresu trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosków o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Okoliczność ta faktycznie istniała w dniu wydania decyzji, ale nie była znana organowi administracji, dlatego zaszły przesłanki uzasadniające wznowienie postępowania i wydania nowej, opisanej powyżej decyzji.
W odwołaniu W. K. wnioskowała o ponowne rozpatrzenie sprawy i umorzenie nałożonej kary.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchyliło część decyzji pierwszoinstancyjnej dotyczącą zobowiązania W. K. do zwrotu nienależnie pobranej kwoty w podwójnej wysokości i w tym zakresie umorzyło postępowanie, a w pozostałej części utrzymało ją w mocy. W jej uzasadnieniu podniosło, iż art. 7 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. nr 71, poz. 734) nie daje podstaw do orzekania w drodze decyzji administracyjnej o obowiązku zwrotu nienależnie pobranych dodatków w podwójnej wysokości, gdyż wynika to wprost z przepisu prawa. Zatem należności te wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji.
W konsekwencji wydania tej decyzji Naczelnik Wydziału Gospodarki Lokalowej Urzędu Miasta T. pismem z dnia [...] r. Nr [...] wezwał W.K. do zapłaty kwoty [...] - zł. tytułem niesłusznie pobranego dodatku mieszkaniowego, a następnie wysłał w dniu [...] r. ostateczne wezwanie do zapłaty o Nr [...].
W. K. pismem procesowym z dnia [...] r. oznaczonym jako "odwołanie" wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższe wezwanie do zapłaty z dnia [...] r. Nr [...] i ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia [...] r. Nr [...] dotyczące niesłusznie pobranego dodatku mieszkaniowego za okres od [...] do [...] r. i od [...] r. do [...] r. Powołała się też na orzeczenie tut. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, które jej zdaniem oddaliło żądanie zwrotu tego dodatku poprzez uchylenie postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławcze w K.