Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r., Nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata postanawia: 1. odmówić przyznania prawa pomocy;
W dniu 14 listopada 2012 r. T.M. złożyła do Sądu urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym oznaczyła, że domaga się ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika procesowego w osobie adwokata.
W uzasadnieniu podniosła, iż w następstwie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych została pozbawiona środków do życia. Równocześnie oświadczyła, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z małżonkiem, zamieszkuje w lokalu o powierzchni 49 m2 i nie posiada żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych, zaś jedynym źródłem utrzymania jej rodziny jest wynagrodzenie za pracę męża w kwocie 1.800 zł
Następnie, to jest zarządzeniem z dnia 22 listopada 2012 r., skarżącą wezwano o uzupełnienie i uprawdopodobnienie okoliczności, na które powołała się we wniosku. W tym zakresie zwrócono się do niej o:
- udokumentowanie dochodu uzyskiwanego przez jej małżonka. Wskazano, iż należy w tym celu nadesłać np. zaświadczenie pracodawcy o wysokości pobieranego wynagrodzenia;
- podanie orientacyjnej miesięcznej wysokości kosztów bieżącego utrzymania (czynsz, opłaty za tzw. media to jest energię elektryczną, gaz, wodę, usługi telekomunikacyjne itp. oraz zakup żywności, środków czystości, zakup leków i inne). Wskazano przy tym, że wydatki ponoszone z tytułu czynszu, opłat za tzw. media oraz na zakup leków należy nadto udokumentować stosownymi dowodami wpłaty, fakturami VAT, paragonami itp., z kolei w razie istnienia zaległości płatniczych w omawianym zakresie należy przedłożyć aktualne dokumenty potwierdzające ten fakt (np. zaświadczenia o wysokości zaległości, wezwania do zapłaty itp.);
- przedłożenie aktualnego (wydanego nie wcześniej niż dwa miesiące temu) zaświadczenia właściwego powiatowego urzędu pracy, potwierdzającego, że skarżąca jest nadal osobą bezrobotną.
W wyznaczonym siedmiodniowym terminie, który upłynął z dniem 7 grudnia 2012 r. strona nie udzieliła na rzeczone wezwanie jakiejkolwiek odpowiedzi.
W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje.
Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie całkowitym lub częściowym.
Odnosząc się do wniosku T.M. godzi się podkreślić, iż w myśl zasady sformułowanej w art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie osobie fizycznej, prawa pomocy w zakresie częściowym (czyli, po myśli art. 245 §3 p.p.s.a., mogącym obejmować między innymi ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie uiścić pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
O ewentualnym przyznaniu prawa pomocy przesądza więc przesłanka zobiektywizowana, o czym świadczy słowo "wykazanie", które nakłada na stronę nie tylko powinność uprawdopodobnienia ale więcej, formułuje obowiązek wskazania przez nią obiektywnie zaistniałych przesłanek stanu rzeczywistego (por. P. Dobosz, Procedury administracyjne, model sądownictwa administracyjnego a "prawo pomocy" [w:] praca zbiorowa pod red. J. Stelmasiaka, J. Niczyporuka, S. Fundowicza, Polski model sądownictwa administracyjnego, Oficyna Wydawnicza VERBA s. c., Lublin 2003, s. 120). Oznacza to, że inicjatywa dowodowa w stosunku do okoliczności, z których wnioskodawca zamierza wywieść skutki prawne leży po jego stronie, a tym samym rozstrzygnięcie wniosku zależy od tego, co zostanie przezeń udowodnione (por.: J. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004, s. 319).