Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ł. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stypendium szkolnego w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawnemu A. K. (K.) kwotę 162,35 zł (sto sześćdziesiąt dwa zł 35/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu;
Postanowieniem z dnia 20 czerwca 2017 r. starszy referendarz sądowy uwzględnił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy ustanawiając dla niego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Izba Radców Prawnych w Katowicach wyznaczyła radcę prawnego A. K.
W dniu 17 sierpnia 2017 r. wspomniany pełnomocnik złożył do Sądu pismo procesowe, w którym zawarł argumentację uzupełniającą skargę Ł. G. wnosząc równocześnie o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz oświadczając, iż koszty te nie zostały uiszczone w całości lub w części. W tym zakresie zażądał przyznania "opłaty w minimalnej wysokości przewidzianej za sprawę" oraz zwrotu niezbędnych wydatków, w kwocie 14,75 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do Sądu w dniu 21 lipca 2017 r., celem zapoznania się z aktami sprawy.
Postanowieniem z dnia 16 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd podkreślił, że wniosek o przywrócenie przedmiotowego terminu sformułowany został przez pełnomocnika strony w powyższym piśmie z dnia 17 sierpnia 2017 r. i złożony został przezeń z uchybieniem siedmiodniowego terminu określonego w art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a.
Następnie, postanowieniem wydanym w dniu 27 listopada 2017 r. Sąd odrzucił skargę z uwagi na jej wniesienie po upływie ustawowego terminu.
W dniu 27 grudnia 2017 r. do Sądu wpłynęła sporządzona przez pełnomocnika strony opinia o braku podstaw do wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie z dnia 27 listopada 2017 r. Wraz z tą opinią radca prawny A.K. złożył pismo procesowe, w którym ponowił swój wniosek o przyznanie kosztów udzielonej pomocy prawnej dodając, iż żąda również opłaty minimalnej "za udział w postępowaniu zażaleniowym w drugiej instancji" Raz jeszcze przy tym oświadczył, iż koszty te nie zostały uiszczone w całości lub w części.
Zarządzeniem z dnia 29 grudnia 2017 r. sędzia sprawozdawca uznał, iż powyższa opinia o braku podstaw do wniesienia zażalenia sporządzona została z zachowaniem zasad należytej staranności.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszym przypadku mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715 ze zm.). Stosownie zatem do treści § 2 tego aktu wykonawczego, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego ustanowionego z urzędu. W treści § 4 ust. 1 sformułowano zasadę, zgodnie z którą opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4 tego aktu. Z kolei ustęp 2 przywołanego przepisu umożliwia ustalenie opłaty w wysokości wyższej, a nieprzekraczającej 150 % opłaty ustalonej w ust. 1 uzależniając to od uwzględnienia nakładu pracy radcy prawnego, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; wartości przedmiotu sprawy; wkładu radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie oraz od stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.