Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego w kwestii zażalenia skarżącego na postanowienie z dnia 5 listopada 2012 r. postanawia odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 5 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił wyłączenia sędziów: NSA Adama Mikusińskiego, NSA Wiesława Morysa, NSA Szczepana Praxa i WSA Stanisława Niteckiego.
Doręczenie odpisu powyższego postanowienia nastąpiło w dniu 30 listopada 2012 r. w trybie art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej w skrócie jako "P.p.s.a." Przepis ten w § 1 stanowi, że w przypadku braku możliwości doręczenia przesyłki bezpośrednio adresatowi w miejscu zamieszkania lub miejscu pracy, a także dorosłemu domownikowi, administracji lub dozorcy domu w przypadku nieobecności adresata w domu, przechowuje się pismo przez okres 14 dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Natomiast adresata przesyłki sądowej zawiadamia się o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie 7 dni w placówce pocztowej albo urzędzie gminy umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres dla doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe (art. 73 § 2 P.p.s.a.). Zgodnie z art. 73 § 3 P.p.s.a. w sytuacji niepodjęcia pisma we wskazanym wyżej siedmiodniowym terminie, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej lub w urzędzie gminy. Ostatecznie na mocy art. 73 § 4 P.p.s.a. doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia opisanego wyżej 14 - dniowego terminu.
W niniejszej sprawie przesyłka sądowa zawierająca odpis postanowienia z dnia 5 listopada 2012 r. została po raz pierwszy awizowana w dniu 16 listopada 2012 r. i od tej daty biegł 14-dniowy termin, określony w art. 73 § 1 i 3 P.p.s.a. Zatem z upływem 30 listopada 2012 r. wystąpił skutek prawny w postaci domniemania skutecznego zastępczego doręczenia skarżącemu korespondencji. Z tego również względu późniejsze wydanie przesyłki skarżącemu przez "Pocztę" w dniu 3 grudnia 2012 r. nie może obalać tego domniemania, czy modyfikować tego terminu i nie może zostać uznane za skuteczne (vide postanowienie NSA z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I FZ 188/10 - Lex nr 653785). W konsekwencji od dnia 30 listopada 2012 r. biegł dla skarżącego termin do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 5 listopada 2012 r.
Przyjdzie następnie zauważyć, że w myśl art. 194 § 2 P.p.s.a. zażalenia na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego wnosi się w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia wraz z uzasadnieniem. Zachowanie tego terminu stanowi, badaną przez sąd, przesłankę prawidłowego wniesienia zażalenia, natomiast jego uchybienie skutkuje zgodnie z art. 197 § 2 w związku z art. 178 P.p.s.a. odrzuceniem zażalenia.
Mając na względzie powyższą regulację i poczynione na wstępie uzasadnienia ustalenia należy stwierdzić, że zażalenie P. L. na postanowienie z 5 listopada 2012 r. zostało wniesione po upływie ustawowego terminu. Termin do jego skutecznego wniesienia upływał w dniu 7 grudnia 2012 r., tymczasem zażalenie nadane zostało w urzędzie pocztowym dopiero w dniu 10 grudnia 2012 r. (koperta - k. 92), czyli z przekroczeniem terminu.
Na marginesie można zauważyć, że fakt braku dokonania przez "Pocztę Polską" drugiego awizowania przesyłki (brak odpowiedniej adnotacji na zwrotnym potwierdzeniu odbioru) może uzasadniać przywrócenie skarżącemu terminu do dokonania uchybionej czynności, co jednakże wymaga złożenia odrębnego wniosku w tym przedmiocie.
W tej sytuacji zażalenie jako spóźnione na postawie art. 197 § 2 w związku z art. 178 P.p.s.a. należało odrzucić.