Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. K.-S. na uchwałę Rady Miasta R. Ś. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie szkół i placówek oświatowo-wychowawcych postanawia: przyznać adwokatowi C. C. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu kwotę [...] zł ([...] złotych [...])
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 lipca 2008r. odrzucił skargę B. K.-S. na uchwałę Rady Miasta R. Ś. z dnia [...] o numerze podanym w sentencji postanowienia. Postanowieniem z dnia 11 września 2008 r. Sąd uwzględniając wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy przyznał skarżącej adwokata z urzędu. Okręgowa Rada Adwokacka w K. wyznaczyła dla skarżącej pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata C. C. Ustanowiony w sprawie pełnomocnik w dniu [...] złożył w tut. Sądzie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w którym zawarł oświadczenie, iż należne mu wynagrodzenie nie zostało zapłacone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy pełnomocnik procesowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady przyznawania wynagrodzenia reguluje natomiast rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348). W myśl § 2 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia, przy czym podstawę zasądzenia opłaty stanowią stawki minimalne. Stosownie do brzmienia § 2 ust. 3 tego aktu w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, przyznane w myśl ust. 1 wynagrodzenie podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania w tym przedmiocie.
Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b powoływanego rozporządzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji, stawki minimalne wynoszą 75 % stawki minimalnej przewidzianej za postępowanie przed sądem pierwszej instancji. Z kolei według § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c w innej sprawie niż wymienione w pkt 1 lit. a - b powyższego przepisu stawka w pierwszej instancji wynosi 240 zł. Pismo pełnomocnika z dnia [...] stanowi opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W myśl zatem powołanych wyżej przepisów wynagrodzenie pełnomocnika w niniejszej sprawie wynosi [...] zł, co stanowi 75 % z kwoty [...] zł. Kwota ta została powiększona o podatek od towarów i usług w wysokości 22%, co łącznie czyni kwotę [...] zł. W ocenie Sądu uwzględnia ona kryteria opisane w § 2 ust. 1 rozporządzenia.
W tym stanie rzeczy należało orzec o przyznaniu wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane w ramach prawa pomocy przyznanego skarżącemu z urzędu zgodnie z poczynionymi wyżej wyliczeniami na zasadzie przywołanych przepisów.