Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego, w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy;
W treści pisma procesowego z dnia 9 września 2014 r. oraz kolejnego (doprecyzowującego żądanie) pisma datowanego na 10 września 2014 r. B.W. wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie pełnomocnika z urzędu powołując się na trudną sytuację materialną.
Następnie, to jest odpowiadając na wezwanie z dnia 19 września 2014 r., skarżąca nadesłała urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym sprecyzowała, iż zakres jej żądania obejmuje tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika procesowego w osobie adwokata (odrębnym pismem z dnia 19 września 2014 r. Sąd poinformował ją o tym, że korzysta w niniejszej sprawie z ustawowego zwolnienia od kosztów sadowych).
Równocześnie strona podniosła, że jest osobą niepełnosprawną i przysługuje jej spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni 47,5 m2. Nie posiada natomiast żadnych innych nieruchomości ani przedmiotów wartościowych zaś źródłem utrzymania jest dla niej zasiłek stały z pomocy społecznej, w kwocie 529 zł.
Pismem z dnia 17 października 2014 r. zwrócono się do wnioskodawczyni o uprawdopodobnienie okoliczności podniesionych we wniosku, wzywając ją o:
- nadesłanie decyzji administracyjnej, na podstawie której pobiera zasiłek stały z pomocy społecznej;
- podanie orientacyjnej miesięcznej wysokości ponoszonych kosztów bieżącego utrzymania (czynsz, opłaty za tzw. media, to jest wodę, gaz, energię elektryczną, usługi telekomunikacyjne, wywóz śmieci itd., a także zakup żywności, środków czystości, leczenie i zakup leków, inne wydatki). Wskazano przy tym, iż wydatki ponoszone z tytułu czynszu, opłat za tzw. media oraz na zakup leków powinny zostać udokumentowane stosownymi dowodami wpłaty, fakturami VAT, paragonami itp. Należy także sprecyzować, czy skarżącą obciążają w tym zakresie zaległości płatnicze, a jeśli tak, udokumentować ich wysokość;
W wyznaczonym siedmiodniowym terminie wnioskująca nie udzieliła na rzeczone wezwanie jakiejkolwiek odpowiedzi.
W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje.
Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
Odnosząc się do wniosku B. W. godzi się przywołać zasadę wyrażoną w art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a. Stosownie do jej brzmienia, przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (czyli po myśli art. 245 §3 cytowanej regulacji, mogącym obejmować ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
O ewentualnym przyznaniu prawa pomocy przesądza zatem przesłanka zobiektywizowana, o czym świadczy słowo "wykazanie", które nakłada na stronę nie tylko powinność uprawdopodobnienia ale więcej, formułuje obowiązek wskazania przez nią obiektywnie zaistniałych przesłanek stanu rzeczywistego (por. P. Dobosz, Procedury administracyjne, model sądownictwa administracyjnego a "prawo pomocy" [w:] praca zbiorowa pod red. J. Stelmasiaka, J. Niczyporuka, S. Fundowicza, Polski model sądownictwa administracyjnego, Oficyna Wydawnicza VERBA s. c., Lublin 2003, s. 120). Oznacza to, że inicjatywa dowodowa w stosunku do okoliczności, z których strona wnioskująca zamierza wywieść skutki prawne leży po stronie wnioskodawcy, a nie rozpoznającego wniosek. Nie budzi zatem wątpliwości, że rozstrzygnięcie wniosku zależy od tego, co zostanie udowodnione przez stronę (por.: J. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004, s. 319).